[ZE] Wątek narracyjny

Nie mogłem odmówić sobie okazji do napicia się z Regentem. Swego czasu ostro dawaliśmy w palnik w szatniach trybunalskich, a impreza pożegnalna z okazji mojego odejścia w książęcym pierdlu przeszła już do historii. Mówi się, że z pijaństwa owoców nie ma, ale biorąc pod uwagę fakt że zarówno ja, jak i Regent, dopchaliśmy się do wysokich urzędów we własnych krajach, można śmiało stwierdzić że są to ludowe kocopoły.

Z tej okazji chętnie wzniosę toast i złożę jednocześnie życzenia dla Teutończyków, aby obrali za króla koniecznie kogoś z mocną głową.

Arcyksiążę nie krył radości z powodu przybycia Króla Baridasu. Samego Baridasu wprawdzie nie lubił, ale z Konradem Jakubem działali już w nie jednej instytucji i tworzyli nie jeden organ. Warto wspomnieć chociażby o tym, że razem jeździli także i na polowania, chociażby w minionym miesiącu brali udział w oficjalnych rozgrywkach polowania na czarownice w Księstwie Soljum, a szykowali się już do sezonu na tropienie myślicieli (więcej).

- Istotnie, WKM, nasza impreza w kiciu stała się swego rodzaju Świętym Graalem kolejnych pokoleń asesorów. Nie jest też tajemnicą, że najciekawsza część imprezy jest w szatni. Jeżeli WKM pozwoli, zapraszam na kilka szybkich kolejek w szatni dla służby.

Na zamkowym dziedzińcu wylądował rządowy helikopter, z którego wyłoniła się smukła postać pewnego jegomościa, przyodzianego w czarny, sięgający do kolan płaszcz. — tym jegomościem był nie kto inny jak Kanclerz Erik von Hohenburg.

Opad szczęki Hrabiego był chwilowy, gdyż akurat w tej samej chwili próbował wydłubać językiem jakieś farfocle z zęba.

Znane są przypadki z historii, że zakażone koce ospą gellońską były rozdawane wśród tubylczej ludności aby zdziesiątkować ich populację. Niemniej jednak, kocyk to już coś... Hrabia jednak nie zdążył podziękować za suvenir prosto z Bialenii, zresztą i tak nie spodziewał się że kiedykolwiek go otrzyma.

Adam jako jedyny pielęgnując starą, dobrą Teutońską tradycję postanowił jeszcze do kolekcji obrazić Króla Baridasu pytając Hrabiego Konrada

- Mości Hrabio, czy te kozy, które były niespodzianką Arcyksięcia przypadkiem nie uciekły z Baridasu po wcześniejszym uprowadzeniu ich przez Wielką Bramę?

— Zacznijmy już elekcję, bo coraz więcej zagranicznego barachła przybywa na imprezę — zaapelował Palatyn.

Carmen usłyszała zniecierpliwione nawoływanie Palatyna.
-A było tak miło -westchnęła - ale rozumiem, że musimy wracać do bardziej poważnych spraw.

Co się dzieje z kozami, nie mam pojęcia. Ale fajnie byłoby usłyszeć jeszcze lepszą obrazę, najlepiej w bardziej teutońskim stylu — zamiast hrabia Konrad, sugerowałbym Konrad hrabia Jakub.

Arcyksiążę Wojciech Hergemon korzystając z chwilowej ciszy obwieścił, że została ustalona lista Elektorów i można się z nią zapoznawać w jednym z bocznych gabinetów.

Niewątpliwie teraz wszyscy oczekiwali już na kolejny etap - zgłaszanie kandydatów.

I oto nadeszła długo wyczekiwania chwila. Arcyksiążę Wojciech Hergemon, potomek Cesarza Hergoliena w prostej linii, dziedzic Slavii, dziedzic Zielnyboru, tytularny I Książę Saginaty, Wielki Subin Subinatabulatu Srumenii etc. wezwał Elektorów do zgłaszania kandydatur do Tronu. Mimo, że termin na zgłaszanie kandydatur upływa z końcem 12 listopada, a wszystko teoretyczne powinno być między Elektorami już dogadane, sala balowa po wezwaniu Arcyksięcia wypełniła się gwarem głosów.

Wzniesiono też kolejne toasty. Za JKW Andrzeja Fryderyka! Za elekcję! Za nowego Króla!

Czy Arcyksiążę przedłoży swoją kandydaturę? — głośno zapytał Robert Fryderyk.