[ZE] Wątek narracyjny

Na sali balowej mało kto już został, głównie zresztą miłośnicy mocnych trunków i starcy, którzy i tak nie mieli co robić. Arcyksiążę opuścił bankiet już jakiś czas temu, zresztą nie on jeden.

Na salę wkroczyła osobista sekretarka Arcyksięcia:
- Szanowni Zgromadzeni, Arcyksiążę prosił o przekazanie, że jeżeli do końca poniedziałku nie pojawią się dalsze pytania w większej liczbie przejdziemy do głosowania. Kto chciał jeszcze o coś spytać niechaj pyta. Głosowanie będzie trwać zapewne do końca tygodnia lub oddania wszystkich głosów.

Ja tylko chciałbym dodać, że życzę Hrabinie Carmen powodzenia w nadchodzącej elekcji. Z całą pewnością wybór na Królową będzie dobrym wyjściem, dlatego po dżentelmeńsku chętnie oddam swój głos wspierając Hrabinę w nadchodzących wyborach.

Ja natomiast chciałbym z całego serca podziękować Jego Królewskiej Wysokości Regentowi za cały okres ponad 4-miesięcznej regencji, która - nie mam wątpliwości - stanowiła jeden z ciekawszych rozdziałów teutońskiej historii i po wsze czasy zapisze się w annałach. To co zrobił Arcyksiążę było wyrazem wielkiej odwagi oraz troski o losy Narodu - nie zapomnijmy o tym.

Kandydatom życzę oczywiście powodzenia, zaś elektorom rozwagi.

Niech żyje Teutonia!

Na salę wrócił Arcyksiążę Wojciech, zmęczony po obchodach uroczystości KSZ, w których uczestniczył.
- Myślę, że już nic więcej się nie wyjaśni. Szanowni Elektorzy, przechodzimy do głosowania.

Na sali zapanowała typowa atmosfera wyczekiwania. Wybór był trudny i spora część elektorów czekała, co zrobią inni, tak aby ich głos i tak był już bez znaczenia. Póki co jednak wszystko się mogło zdarzyć.

Również i Arcyksiążę oddał głos.
- Decyzja nie była łatwa. Za wyborem każdego z kandydatów przemawiały różne zalety. Hrabia Piastowski, mimo że nie będący członkiem Rodu, wydaje mi się znacznie bliższy teutonizmu (w każdym razie w takim wydaniu w jakim ja go rozumiem). Nie wątpię, że jako Król godnie tępiłby wszelkie plugastwo czyhające na nasze dziedzictwo. Wicehrabina Laurent natomiast, w mojej ocenie ma lepszy pomysł i większe zaangażowanie w kwestie administracyjne. Czasy zaiste są parszywe, skoro jej kandydatura uwiodła mnie bliższym pomysłem ustrojowym i swego rodzaju rękojmią, że ten pierdolnik jakoś ogarnie. Lata temu nie miałbym wątpliwości i głosował na Hrabiego Piastowskiego. Niestety dokąd głównie na teutoniźmie zajechaliśmy to każdy widzi. Bez teutonizmu nie byłoby oczywiście Teutonii, ale żeby dbać o teutonizm nie trzeba być Królem. A o maszynę biurokratyczną dba najlepiej jednak Król. Mam jednocześnie nadzieję, że niezależnie od wyniku elekcji kandydat, który otrzyma mniej głosów (słowo przegrany nie jest w mojej ocenie właściwe) w równym stopniu zaangażuje się... no właśnie, pytanie w co? odbudowę? ewolucję? rewolucję? a może jednak rozwój? Czas pokaże.

Lud gromadził się pod Zamkiem Zielnyborskim już od kilku dni. Do Zielnyboru zjeżdżali Teutończycy z całego świata i mimo mrozu oczekiwali w namiotach na wyniki elekcji.

I oto stało się. Zagrzmiały trąby, a lud zgromadził się na dziedzińcu. Ścisk był niesamowity, rodzice brali swoje pociechy na barana, a starców chroniły wnuki. Na balkon sali balowej wszedł Arcyksiążę Wojciech Hergemon i pobłogosławił zgromadzonych.

Jeszcze przez wiele lat opowiadano o cudach, które miały miejsce z jego udziałem. Ślepi odzyskali wzrok, paralitycy wstali, głusi usłyszeli, chorzy ozdrowieli, bankruci odzyskali pieniądze, głodni nasycili się, zmarznięci ogrzali, porzucone kobiety znalazły pocieszenie w ramionach innych, zdradzeni mężowie o niczym się nie dowiedzieli, a głupi przestali się wymądrzać.

- Ogłaszam wszystkim zgromadzonym, że wolą Zgromadzenia Elektorów jest, aby na tron wstąpiła Joanna Izabela, znana wcześniej jako Carmen Electra!

Rozległy się wiwaty i okrzyki radości. Arcyksiążę podniósł jednak władczo dłoń i wszyscy zgromadzeni zamilkli. Na balkon wkroczyła Sukcesorka Tronu.

Carmen spojrzała się krzywo na wuja. słysząc jak przeinacza jej imię. Po czym wkroczyła na balkon. Uśmiechnęła się do zgromadzonych poddanych i królewsko machnęła ręką. Ze względu na dość zimną pogodę, postanowiła że przemówienie odłoży w czasie. Nie chciała przecież, żeby ci biedni ludzie stali tyle godzin w zimnie. Wróciła do sali balowej i poleciła służbie rozdać wino, herbatę oraz ciepły posiłek wszystkim, którzy czekali na dole na zakończenie elekcji.
- Panowie, wydaje mi się, że niedługo trzeba będzie skończyć to spotkanie ale dziękuje wam wszystkim za zaufanie jakim mnie obdarzyliście.

Niech żyje!