Zgodnie z treścią artykułu, ogłosiłem konkurs związany z rozwojem naszej religii. Prace należy składać w niniejszym wątku.
Fare Natien!
Bogini Maré
Bóstwo pochodzenia tropicańskiego. Jest to zniekształcona wersja tropicańskiej bogini morza Mar, szczególnie czczonej przez piratów z południowej części wyspy. Jej kult został zapewne przywieziony do Baridasu wraz z zakładającymi Ciudad de Bravo Tropicańczykami [1 (ostatnie zdanie przedostatniego akapitu)]. Stąd dominuje on głównie w Republice Południowego Baridasu, im bliżej morza, tym jest silniejszy.
Atrybuty i wygląd
Wszystkie znajdujące się na terenie Baridasu wizerunki bogini odpowiadają prymitywnym wizerunkom Mar w południowej Tropicanie. Jest to więc prosta sylwetka góry z ludzką głową, zwykle w kolorystyce kojarzącej się z morzem. Stałym atrybutem Maré jest czerwona korona, przypominająca o krwawym charakterze tego bóstwa.
Kult
Bogini nie ma zinstytucjonalizowanego kultu, brak jej kapłanów czy świątyń. Wierzący oddają jej cześć poprzez malowanie jej wizerunków na drzwiach domostw, dawniej tarczach (dziś może pojawić się na np. czołgach), a także na statkach i łódkach. Dwa razy do roku odbywa się ruchome święto, związane z rozpoczęciem i zakończeniem sezonu żeglarskiego. W tych dniach lokalne zgromadzenie obowiązane jest złożyć bogini ofiarę w intencji dobrego sezonu lub aby przerwa w żegludze nie przyniosła głodu. Zwykle bóstwo zadowala się ofiarą ze zwierząt, jednak szczególnie pobożni lub mający wygórowane prośby wierni często ofiarowują też życie ludzi. Ofiara odbywa się poprzez utopienie składanych istot w morzu. Do krwawej ofiary dochodzi też, gdy ktoś wyrusza w długą morską podróż. Wtedy zamiast topić, należy umazać krwią ofiar statek, im większą jego część, tym lepiej.
Rola w religii baridajskiej
Jak wspomniałem wyżej, Maré czczona jest niemal jedynie w RPB, w niektórych regionach nawet jako główne bóstwo. W pozostałych rejonach Baridasu, ze względu na obce pochodzenie i krwawy charakter, jest uznawana za złą boginię. W mitach jej poddanymi są często okrutni najeźdźcy zza morza (czyli zapewne tropicańscy piraci). W niektórych regionach Królestwa jest przeciwstawiana Urusowi, jako jego główny przeciwnik.
Mit o stworzeniu świata i pierwszych ludzi
Na początku istniał tylko, chaos i nielad oraz ciemność roztaczająca się nad ogromną przestrzenią. Z owego chaosu wyłoniła się istota zwana Urusem i poczęła tworzyć wszystko co jest nam znane. Wpierw bóg ten stanął w centrum wszechświata postanowił wchłąnąć całą energię chaosu i wszelką materię znajdującą się wokolo. Jednak Urus nie mógł sam utrzymać tak potężnej energii skumulowanej w jego ciele i jego kończyny oderwały się od ciała i z nich powstało nowe bóstwo zwane księżycem (Lunaa).
Lunaa namówiła Urusa, aby razem stworzyli z resztek niepochłonietej materii nowy byt, który nazwali ziemią. Lunaa odzielila wody od lądow, stworzyła góry, rzeki, jeziora, pustynie, niziny i wyżyny. Zaś Urus stworzyl zwierzęta i rośliny, którymi zasiedlil stworzone przez Luneę miejsca.
Uzgodnlili również, że będą opiekować się ziemią na zmianę. Okres w którym Urus opiekuje się ziemią nazwano "dniem", zaś okres w którym Lunaa opiekuje się ziemią nazwano "nocą". Po pewnym czasie oba bóstwa były zmęczone ciągłym pielęgnowaniem ziemi i postanowili stworzyć istoty, które pomogą im w opiece nad ziemią. Urus i Lunaa wytrwali więc po jednym ze swoich zębów, poczym każdego owych zębów pokruszono na 20 części i z tych części powstali pierwsi ludzie - kobiety i mężczyźni, którzy dali początek wszystkim, narodom i ludom na ziemi.
Po stworzeniu ludzi Lunaa i Urus nie mogli dojść do porozumienia, kto ma posiadać zwierzchnictwo nad ludźmi. Ostatecznie Urus otrzymał władze nad ludźmi za życia, a zaś Lunaa otrzymała władze nad ludzkimi duszami po ich śmierci.
![]() | (—) Vladimir ik Lihtenštán rex sepulcrorum, palatyn Lichtensteinu, baronet Królestwa Nowej Teutonii, arcysenator Złotego Grodu i Teutonii, diuk Abvienolheimu i hrabia Tselebormu, |
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 0 gości