Forum Centralne

Łączę wyrazy szacunku,

1. Otworzyć rozprawę,
2. Zawiadomić wnioskodawcę i uczestnika o otwarciu rozprawy,
3. Zakreślić uczestnikom termin do dnia 14 maja 2019 roku g. 23:59 na przedstawienie pierwszych wystąpień oraz ew. wymianę dalszych stanowisk w sprawie, względnie zrzeczenie się w/w uprawnienia.

Na podstawie art. 28 k.p.t.k. zamykam rozprawę.

Trybunał Koronny w składzie:

• ATK Wojciech Hergemon, Arcyksiążę Teutończyków, przewodniczący,
• JKM Piotr III Łukasz,

rozpoznawszy na wniosek Helwetyka Romańskiego (A0001) sprawę przeciwko uczestnikowi Jarosławowi Wawrzyniakowi (AG644) o czyn z art. 43 ust. 1 pkt 4 k.s., polegający na wielokrotnym publicznym znieważaniu wnioskodawcy poprzez użycie określeń powszechnie uważanych za obelżywe, tj. „dołączył do grona pedałów”, „zjeb”, „[członek] pięciokąta pedalskiego towarzystwa”, „pedał”, „ułomny intelektualnie”, „degenerat gimnazjalny”, „pederasta” raz „tchórzliwa ciota”.


1. Uznaje uczestnika zainteresowanego Jarosława Wawrzyniaka (AG644) za winnego popełnienia czynu zabronionego z art. 43 ust. 1 pkt 4 k.s. – wielokrotnego publicznego znieważania wnioskodawcy poprzez użycie określeń powszechnie uważanych za obelżywe, tj. „dołączył do grona pedałów”, „zjeb”, „[członek] pięciokąta pedalskiego towarzystwa”, „pedał”, „ułomny intelektualnie”, „degenerat gimnazjalny”, „pederasta” raz „tchórzliwa ciota”.

2. Wymierza uczestnikowi zainteresowanemu Jarosławowi Wawrzyniakowi (AG644) karę 3 miesięcy więzienia.

3. Orzeka zakaz zbliżania się uczestnika zainteresowanego Jarosława Wawrzyniaka (AG644) do wnioskodawcy Helwetyka Romańskiego (A0001) na okres sześciu miesięcy.



Uczestnikowi Jarosławowi Wawrzyniakowi zarzucono czyn z art. 43 ust. 1 pkt 4 k.s. W toku sprawy wnioskodawca sukcesywnie rozszerzał wniosek o dalsze działania uczestnika, w rezultacie ostateczna lista zniewag kierowanych przez uczestnika to „dołączył do grona pedałów”, „zjeb”, „[członek] pięciokąta pedalskiego towarzystwa”, „pedał”, „ułomny intelektualnie”, „degenerat gimnazjalny”, „pederasta” raz „tchórzliwa ciota”.

Cześć z opisywanych zachowań uczestnika miało miejsce już po złożeniu wniosku do Trybunału Koronnego. Uczestnik de facto nie odniósł się do czynionych mu zarzutów, a jedynie nieudolnie próbował znieważyć Trybunał, a także ponownie wnioskodawcę.

Trybunał ustalił następujący stan faktyczny.

Uczestnik istotnie użył wobec wnioskodawcy określeń „dołączył do grona pedałów”, „zjeb”, „[członek] pięciokąta pedalskiego towarzystwa”, „pedał”, „ułomny intelektualnie”, „degenerat gimnazjalny”, „pederasta” raz „tchórzliwa ciota”. Czynił to wielokrotnie, w różnych miejscach, z niewątpliwym zamiarem znieważenia wnioskodawcy, a także mimo stosowanego wobec niego zatrzymania (m.in. modyfikując podpis).

Trybunał zważył co następuje.

To, że zachowanie uczestnika wypełnia znamiona czynu zabronionego nie budzi wątpliwości. Wielość stosowanych zniewag sprawia, że nikt o zdrowych zmysłach powyższego wniosku kwestionować nie może. Również motywacja uczestnika zasługuje na potępienie, gdyż wnioskodawca swoim zachowaniem nie dał żadnego racjonalnego powodu, uzasadniającego negatywne nastawienie uczestnika. Zachowanie uczestnika ma de facto charakter chuligański.

Jednocześnie całokształt zachowania uczestnika, w tym w szczególności czynione przez niego próby zakłócenia przebiegu postępowania sprawiają, że jego prognoza kryminologiczna wypada negatywnie. Orzeczenie niższej niż 3 miesiące kary pozbawienia wolności wprawiłoby uczestnika jedynie w błędne przekonanie o nieskuteczności sarmackiego wymiaru sprawiedliwości i zachęciło do ponowienia swoich działań po odbyciu kary.

Trybunał jednocześnie zaznacza, że wątpi aby kara 3 miesięcy była wystarczająca do resocjalizacji uczestnika, bowiem niewątpliwie odczuwa on chorobliwą potrzebę kontynuowania swojej wątpliwej aktywności na terenie Sarmacji. Jednakże nie jest możliwe orzeczenie wyższej kary.

Trybunał jednocześnie przychylił się do wniosku o orzeczenie zakazu zbliżaniu uczestnika do wnioskodawcy, bowiem przemawia za tym nie tylko konieczność ochrony dobrostanu wnioskodawcy, ale także i mając na uwadze ogólne zachowanie uczestnika – zasady współżycia społecznego. Jednocześnie Trybunał odstąpił od wymierzenia uczestnikowi grzywny, bowiem kara ta i tak nie stanowiłaby dla niego realnej dolegliwości, a z uwagi na środki posiadane przez uczestnika miałaby również marginalne znaczenie dla Skarbu.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji.