Wniosek o wykładnię

Wysoki Trybunale,

w związku z trwającą debatą nad projektem Ustawy Senatu Królestwa Teutonii o zmianie ustawy o obywatelstwie teutońskim, na podstawie uprawnień nadanych mi przez art. 4 ust. 3 w zw. z art. 1 ust. 3 Ustawy Sejmu nr 210 o Trybunale Koronnym wnioskuję o ustalenie wykładni przepisów Konstytucji Księstwa Sarmacji, prosząc o odpowiedź na następujące pytania:

1. Czy przepis art. 1 ust. 2 p. 3 projektu („Osoba posiadająca status persona non grata nie ma prawa do zamieszczania wypowiedzi w miejscach publicznych Królestwa Teutonii, chyba że wypowiedzi są związane z wykonywaną funkcją publiczną.”) narusza wolności obywatelskie zapisane w art. 40 ust. 1 Konstytucji Księstwa Sarmacji, a w szczególności wolność do swobodnego przemieszczania się?
2. Czy wyżej wspomniany przepis art. 1 ust. 2 p. 3 projektu mieści się w kompetencjach prowincji określonych art. 35 ust. 1 Konstytucji Księstwa Sarmacji?

Andrzej Fryderyk
Król Teutonii

Nadaję bieg sprawie. Wyznaczam do składu orzekającego Defloriusza Dymana Wandera, jako przewodniczącego, Roberta Janusza von Thorna oraz siebie.

(—) Martin hr. Schlesinger-Asketil
Marszałek Trybunału Koronnego

Otwieram rozprawę.

Trybunał Koronny wzywa do przedstawienia stanowiska w sprawie przez:

1/ Księcia,
2/ Marszałka Sejmu,
3/ Kanclerza,
4/ Namiestników prowincji,
5/ przedstawicieli grup co najmniej dwóch posłów,
6/ przedstawicieli grup co najmniej sześciu obywateli,

w terminie do 7 czerwca br. do godziny 20.00 czasu warszawskiego.

Przy czym Trybunał Koronny nakazuje przedstawicielom grup wymienionych w punktach 5 i 6, by przed skorzystaniem z prawa do wypowiedzi przedłożyli Przewodniczącemu Składu potwierdzenie posiadania stosownych pełnomocnictw w wiadomości wysłanej za pośrednictwem Poczty Konnej.

Innym osobom nie będą udzielane zezwolenia na zajęcie stanowiska.

Osoby, które wypowiedzą się, a którym nie zezwolono na zajęcie stanowiska albo które nie potwierdziły posiadania stosownych pełnomocnictw, będą karane, na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o Trybunale Koronnym.

Panie Przewodniczący.
Wysoki Trybunale.

Chciałbym tylko nawiązać do poniekąd tożsamej sprawy. W mojej ocenie Samorządy nie mają prawa do ustanawiania tego rodzaju przepisów. Apeluję do Składu Orzekającego o niezmienianie linii orzecznictwa w tym względzie.

Status persona non grata, określony w projekcie ustawy Królestwa Teutonii, można bez wątpienia nazwać „banicją prowincjonalną” - zakazuje on wypowiadanie się w każdym miejscu publicznym Teutonii. A czymże jest poruszanie bez wypowiadania? Na pewno niczym swobodnym. Zaryzykowałbym tezę, że możliwość wypowiadania się jest kwintesensją "wolności poruszania" w wymiarze mikronacyjnym. Podtrzymuję swoje stanowisko przedstawione w wyżej przytoczonej sprawie o wykładnię, że umożliwienie Samorządom takich działań, spowoduje powstanie zagrożenia usunięcia z dużego obszaru Księstwa „kuchennymi drzwiami” osoby niewygodnej, w nieszczęśliwym zbiegu okoliczności, aktualnym władzom wszystkich prowincji.

Przepisy art. 35 ust. 1 stanowią katalog zamknięty, a w nim nie znajdziemy kar za PRZESTĘPSTWA. Jedynie w pkt. 3 - upoważnienie do "stanowienia i egzekwowania przepisów porządkowych". Zacznijmy od tego, że przepisy porządkowe przede wszystkim dotyczą wykroczeń, a nie przestępstw. Nie wyobrażam sobie wykroczenia, które mogłoby skutkować najwyższą karą, nawet w wymiarze ograniczonym do Samorządu. Przyzwolenie Samorządom na taką karę, może spowodować zagrożenie pozbawienia wolności poruszania się po Księstwie, które jest jedną z wolności gwarantowanych przez Konstytucję. Oczywiście, że Ustawa Zasadnicza przewiduje ograniczenie wolności może mieć miejsce w prawie. Ale czy takie ograniczenia mogą stanowić Samorządy? Pozostawiam to pod rozwagę Wysokiemu Trybunałowi, jednak ja mam wątpliwości.

Nie zapominajmy, że w art. 35 Konstytucji Księstwa Sarmacji jest także przepis (ust. 2) stanowiący, że ustawa „może normować korzystanie przez prowincję z praw, o których mowa w ust. 1”. Czyli m.in. z prawa do stanowienia i egzekwowania przepisów porządkowych. Taka ustawa już jest – ustawa o prefektach. Stanowi ona w art. 4, że Prowincja „może określić dodatkowe wykroczenia oraz kary wymierzane za ich popełnienie na obszarze prowincji, z zastrzeżeniem, że wymiar kary nie może przekraczać siedmiu dni kary więzienia oraz kary dodatkowej grzywny w wysokości 10 000 libertów”. Uważam, że przepis ten w pełni wyczerpuje uprawnienia Ustawodawcy wynikające z art. 42 ust. 2 i Samorządy nie mogą wymierzać kar wyższych i dotkliwszych niż w ramach określonych przez przepis z art. 4 ustawy o prefektach.

Z wyrazami szacunku

Panie Przewodniczący,
Wysoki Trybunale,

w związku z problemami technicznymi uniemożliwiającymi mi przygotowanie i opublikowanie wypowiedzi, wnioskuję o wydłużenie czasu na przedstawianie stanowisk.

Postanawiam o przedłużeniu terminu na zajęcie stanowisk w sprawie do 9 czerwca do godziny 20.00.

Panie Przewodniczący,
Wysoki Trybunale,

na początku chciałbym podziękować za udzielenie możliwości przedłożenia stanowiska w sprawie i przedłużenie terminu składania takowych. Chciałbym zaznaczyć, że jestem autorem przepisów, w związku z którymi zadałem pytanie o wykładnie przepisów Konstytucji Księstwa Sarmacji. Ponieważ po zgłoszeniu projektu w Senacie Królestwa Teutonii pojawiły się wątpliwości co do zgodności przepisów w niej zawartych w Konstytucji, postanowiłem złożyć powyższy wniosek na ręce Wysokiego Trybunału. Jestem zdania, ze przepisy ustawy Senatu, a w szczególności art. 1 ust. 2 p. 3 nie narusza wolności obywatelskich zapisanych w art. 40 ust. 1 Konstytucji Księstwa Sarmacji, a sam przepis mieści się w kompetencjach prowincji określonych a art. 35 Konstytucji Księstwa Sarmacji.

Nie mogę zgodzić się z opinią Jego Książęcej Mości, że prawo do przemieszczania się można w jakikolwiek sposób prawnie łączyć z prawem do wypowiedzi w miejscach publicznych samorządów terytorialnych. Za słownikiem języka polskiego PWN jedynym znaczeniem słów „przemieszczać się” jest przeniesienie się lub przesunięcie na inne miejsce. Takie przeniesienie się lub przesunięcie nie zakłada żadnych dodatkowych warunków, w tym tych związanych z możliwością wypowiedzi w konkretnym miejscu. Ograniczeniem wolności do przemieszczania się byłoby natomiast uniemożliwienie przeprowadzki poprzez uniemożliwienia opuszczenia bądź wstępu do danego obszaru Księstwa Sarmacji. Przepisy zawarte w projekcie Ustawy Senatu KT nie zakładają takich ograniczeń. Konkludując, w mojej ocenie art. 1 ust. 2 p. 3 nie naruszy wolności do przemieszczania się w obrębie Księstwa Sarmacji ani żadnej innej wolności obywatelskiej.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 p. 4, prowincja ma prawo do zarządzania własnymi stronami internetowymi oraz miejscami publicznymi (pogrubienie własne). Przez zarządzanie należy rozumieć wszelkie czynności administracyjne nad danym miejscem publicznym w tym dokonywanie jego moderacji a także ustalania praw wypowiedzi w tymże. Pragnę zwrócić uwagę Wysokiego Trybunału na fakt, iż uprawnienie to jest obecnie szeroko stosowane w celach pobierania opłat za możliwość wypowiedzi w danym dziale. Aby wypowiedzieć się w dziale
Królewskiego Miasto Almera w Królestwie Baridasu, należy wykupić bilet Almerskiej Komunikacji Miejskiej. Aby zamieścić wypowiedź w dziale „Życie Eldoratu” należy wykupić grunt w Systemie Ewidencji Gruntów (SEG). Ograniczenia dostępu do miejsc publicznych samorządów są stosowane powszechnie od dłuższego czasu i mieszczą się w uprawnieniach prowincji zapisanych w artykule 35 Konstytucji Księstwa Sarmacji.

W związku ze zwróceniem uwagi przez JKM na Wyrok Trybunału Koronnego w związku z wnioskiem o wykładnie przepisów Konstytucji, złożony przez Młynka markiza Kawowego w dniu 28 lutego 2015 r., chciałbym oświadczyć, iż przed zgłoszeniem projektu ustawy w Senacie KT, jak i po pierwszych wątpliwościach związanych ze zgodnością projektu z przepisami Konstytucji, zapoznałem się z wykładniami udzielanymi przez Trybunał i nie znalazłem wykładni obowiązujących przepisów, ktora jednoznacznie odpowiadałaby na zadane przeze mnie pytania we wniosku. Wyżej wspomniany wyrok dotyczy zastosowania przepisów porządkowych w celu usunięcia osoby z prowincji. Przepisy, wobec których trwa obecna sprawa jest związana kompetencją prowincji do zarządzania swoimi miejscami publicznymi. Nie należy więc tych dwóch przypadków traktować w żadnym przypadku tożsamościowe.

Pragnę również zwrócić uwagę na fakt, że miejsca publiczne prowincji stanowią ledwie niewielką część miejsc publicznych Księstwa Sarmacji. Oprócz for samorządowych, każdy obywatel Księstwa ma możliwość wypowiedzi ma przykład w działach forum nie związanych z żadnym samorządem, w systemie DSG za pomocą artykułów lub komentarzy oraz poprzez komunikator „Ćwirek” oraz na oficjalnym sarmackim kanał IRC. Nawet w hipotetycznej sytuacji, gdy wszystkie samorządy wprowadziłyby podobne przepisy i w tym samym czasie wszystkie samorządy odebrałyby tej samej osobie dostęp do swoich miejsc publicznych, nie zaistniałoby ryzyko, że owa osoba nie miałaby możliwości zamieszczenia swojej wypowiedzi i zostałaby wykluczona z życia Księstwa Sarmacji. W mojej opinii nie należy więc w tym wypadku stosować wykładni zakładającej podobieństwa użycia tych przepisów do kary banicji.

Wysoki Trybunale, opierając się na tym co napisałem, w mojej opinii należy odpowiedzieć przecząco na pierwsze pytanie zawarte we wniosku oraz twierdząco na pytanie drugie.

Andrzej Fryderyk
Król Teutonii

Panie Przewodniczący,
Wysoki Trybunale,

Nie zapominajmy, że jesteśmy w mikronacjach, że nasze v-życie toczy się w innych warunkach. Realowe definicje nie zawsze powinny być stosowane wprost, ale z przełożeniem ich na specyfikę naszych warunków. Dlatego nie napisałem, że wypowiadanie się równa z przemieszczaniem, tylko jest w naszych warunkach jego kwintesencją.

Absolutnie nie zgadzam się z opinią, że status persona non grata, to narzędzie do ZARZĄDZANIA swoimi (Samorządów) miejscami publicznymi. To narzędzie służyć ma do karania osób (za działanie na szkodę Królestwa Teutonii) i ma tylko pośredni związek z zarządzaniem; a właściwie to zarządzania... ludźmi. Czy nazwiemy to "nadawaniem statusu" czy "karaniem", status persona non grata jest karą. Do tego karą, która w wymiarze samorządowym JEST banicją. To czy Samorządy, to duży obszar Sarmacji, czy nie, jest tak na prawdę kwestią oceny. Sądzę, że dla niektórych osób Samorząd(y), to "cała" Sarmacja.

Utożsamianie statusu persona non grata z opłatami jest być może ciekawym zabiegiem oratorskim, ale ostatecznie sprowadza się do kuriozum. Opłata zależna jest od danej osoby - czy ją opłaci, czy nie. Samorządy nie decydują komu pozwolą zapłacić, a komu nie pozwolą. Natomiast ograniczenie przy pomocy persona non grata nie jest wyborem jednostki (tak, oczywiście - może Hrabia odpisać, że jakby się nie zachowywała, jak zachowywała, to by nie nadano jej tego statusu) i zdjęcie nie jest zależne od niej, od jej (i tylko jej) działania (choćby przez uiszczenie opłaty). Owszem, znowu Hrabia może odpisać, że jak się będzie zachowywał dobrze, to jego działania będzie skutkować decyzją , ale właśnie - ktoś tę decyzję musi podjąć, natomiast opłata, to automat.

Tożsamość zacytowanej sprawy nie przejawia się w całości. Napisałem "poniekąd", ponieważ chodzi tu o karę z tamtej sprawy i o narzędzie, z którego chce korzystać Królestwo Teutonii, które też jest karą.

Z wyrazami szacunku

Zamykam rozprawę.

Wyrok wydany będzie do dnia 19 czerwca br.

Uprzejmie informuję, że prace nad sentencją wyroku trwają. Skład orzekający wnosi swe uwagi do draftu wyroku przygotowanego przez PSO. Prosimy o odrobinę cierpliwości jeszcze kilka dni.