Ustawa o alternatywnych formach postępowania sądowego(II)

Wasza Książęca Mość,
Panie Marszałku,
Wysoka Izbo,

Tak się niefortunnie złożyło, że w wyniku zbyt wielkich emocji wycofano z obrad Sejmu bardzo ciekawy i interesujący projekt ustawy o alternatywnych formach postępowania sądowego. Będąc przekonanym, że projekt ten jest dobry i wnosi wiele dobrego przedstawiam Wam go ponownie, z drobnymi poprawkami, które jednak nie wypaczają jego pierwotnego sensu. Dodatkowo w formie uzasadnienia oddaję głos także pierwotnemu wnioskodawcy, ex asesorowi, ex posłowi Wincentemu Wałachowskiemu:

"(Projekt jest - dop. RCA) istotny dla ogółu sarmackiego społeczeństwa. Ustawa ma bowiem ustanowić nowe, alternatywne formy procedowania przed Trybunałem Koronnym. Tradycyjna rozprawa w niektórych przypadkach pokazuje, że niektóre sprawy wymagają odrębnych zasad ich przeprowadzania. Ustawa ma dodać komfortu i zabezpieczyć interesy stron ww utajnionym postępowaniu prywatnoskargowym, jak również zachować społeczeństwo od destrukcyjnego gniewu i nienawiści, związanego z takowymi sprawami, i zachęcić do szukania nici porozumienia przez mediację."

Ustawa Sejmu nr
o alternatywnych formach postępowania sądowego

Art. 1

W Ustawie Sejmu nr 210 o Trybunale Koronnym z 22 kwietnia 2014 r. dokonuje się następujących zmian:

1. Dodaje się art. 6a pod tytułem "Utajnienie rozprawy" w brzmieniu:
   
   1. Na wniosek co najmniej jednej strony postępowania, odbywającego się na podst. art. 4 ust. 2, w zakresie spraw wszczętych z oskarżenia prywatnego, rozprawa może zostać utajniona.
   2. Wniosek o utajnienie sprawy może zostać złożony jako klauzula we wniosku o wszczęcie postępowania, bądź jako wniosek formalny w trakcie rozprawy.
   3. Strona przeciwna może w czasie 24 godzin od złożenia wniosku o utajnienie rozprawy złożyć wniosek o procedowanie w normalnym trybie.
   4. Decyzję o utajnieniu rozprawy podejmuje, jeżeli wniosek został złożony przed rozprawą - Książę (Marszałek Trybunału), a jeśli został złożony w jej trakcie - skład orzekający stosownym postanowieniem.
   5. Rozprawę utajnioną przeprowadza się w ukrytym poddziale działu Trybunału Koronnego na Forum Centralnym.
   6. Dostęp ciągły do ukrytego poddziału posiadają Asesorzy. Na czas rozprawy, do jej zakończenia, dostęp tymczasowy otrzymują strony postępowania.
   7. Asesor orzekający w sprawie nie może ujawnić treści rozprawy utajnionej bez zgody obu stron postępowania. Strony postępowania nie mogą ujawniać treści bądź informacji dotyczących innych trwających rozpraw utajnionych lub mediacji.
   8. W sprawach o utajonym przebiegu na forum Trybunału Koronnego publikuje się jedynie wyrok w sprawie, zaś treść przeprowadzonej rozprawy zostaje zarchiwizowana w dedykowanej Tajnej Kancelarii, do której dostęp mają jedynie Asesorzy.
2. Dodaje się art. 6b pod tytułem "Mediacja i ugoda procesowa" w brzmieniu:
   
   1. Na umotywowany wniosek co najmniej jednej strony postępowania, na podst. art. 4 ust. 2, w zakresie spraw wszczętych z oskarżenia prywatnego, jeśli strona przeciwna nie wyrazi sprzeciwu, może zostać zarządzona mediacja.
   2. Wniosek o wszczęcie mediacji może zostać złożony przez którąkolwiek ze stron postępowania nie później niż w ciągu 48 godzin od momentu złożenia pozwu.
   3. Mediację przeprowadza Asesor wyznaczony przez Księcia (Marszałka Trybunału).
   4. Mediacja może zostać przeprowadzona w ukrytym poddziale działu Trybunału Koronnego na Forum Centralnym bądź na wydzielonym kanale IRC. Jeżeli do mediacji wykorzystano kanał IRC, zapis rozmów mediacyjnych ma zostać dołączony do akt sprawy.
   5. Wynikiem mediacji jest ugoda procesowa, stwierdzająca zawarcie porozumienia między stronami i warunki owego porozumienia przez strony ustalone. Warunki powinny być zgodne z prawem sarmackim.
   6. Ugoda uzyskuje moc prawną, jeżeli zostanie potwierdzona i podpisana przez Asesora prowadzącego. Ugoda powinna zostać ogłoszona publicznie.

Art. 2

W Ustawie Sejmu nr 115 — Kodeks Sprawiedliwości z dnia 26 października 2010 r. dokonuje się następujących zmian:

1. Art. 41 ust. 1 pkt 5 („ujawnienie osobie niepowołanej treści niejawnych miejsc obrad władz publicznych lub niejawnych treści znajdujących się w bazach danych Księstwa Sarmacji”) zyskuje brzmienie:„ujawnienie osobie niepowołanej treści niejawnych miejsc obrad władz publicznych, treści utajnionego postępowania sądowego lub niejawnych treści znajdujących się w bazach danych Księstwa Sarmacji”
2. Art. 42 ust. 1 pkt 7 („niepodporządkowanie się orzeczeniu sądu”) zyskuje brzmienie:„niepodporządkowanie się orzeczeniu sądu lub złamanie postanowień ugody procesowej”

Art. 3

Ustawa wchodzi w życie po upływie siedmiu dni od dnia ogłoszenia.

[A0014]

Zarządzam I Czytanie projektu, potrwa ono do 15 lutego, do godziny 16.
Dla porządku podaję link do wcześniejszej debaty i tożsamego projektu. http://fc.sarmacja.org/viewtopic.php?f=30&t=18675.
Dla porządku, zmieniono również tytuł.

Mnie się ten projekt podoba. Uregulowanie mediacji jest słuszne, podobnie jak przewidziany tryb utajnienia rozprawy. Będę głosował za.

Wysoki Sejmie,
Panie Marszałku,

czy skoro pod projektem nie sposób znaleźć cień wątpliwości ze strony posłów, czy nawet debaty, można rozważyć skrócenie pierwszego czytania?

Debata wprawdzie była, jak sam Wicemarszałek wskazał. Może zwyczajnie ludzie niechętni są do debaty, skoro na przedstawione wcześniej argumenty wnioskodawca nie odpowiedział.

Edytując; zważywszy na dość intensywny i niepotrzebny skrót myślowy z mojej strony, postanowiłem rozbudować wypowiedź, jednocześnie ponownie wyrażając głos przeciw utajnianiu rozprawy. Uważam, że obywatele mają prawo do pełnego wglądu w toczący się proces. Rolą Trybunału jest wymierzyć sprawiedliwość i dążyć do ustalenia prawdy materialnej. Obywatele powinni widzieć na jakiej podstawie wyrokuje Trybunał, winni być "Wielkim Bratem", by w odpowiednim momencie móc wyrazić głos sprzeciwu, jeżeli naruszone zostaną przepisy prawa, lub rażąco naruszy się procedurę.
Ponadto przebieg rozpraw to dobra baza wiedzy dla przyszłych asesorów lub sarmackich jurystów. Zobaczą owe osoby jak przebiega proces, jak należy się zachować, a jakich zachowań unikać. Stanowczo sprzeciwiam się utajnianiu rozpraw, raz jeszcze podkreślając.

Sama idea kodyfikacji - mediacja jako tako istnieje. Kończy się zwykle "umową dźentelmeńską" i umorzeniem postępowania wskutek wycofania wniosku. Czy potrzebujemy rzeczywiście kodyfikacji? Nie zapominajmy, że źródłem prawa jest tu, w Sarmacji także zwyczaj, którym mediacja niewątpliwie aktualnie jest.

Debata wprawdzie była, jak sam Wicemarszałek wskazał. Może zwyczajnie ludzie niechętni są do debaty, skoro na przedstawione wcześniej argumenty wnioskodawca nie odpowiedział.

Tylko, że teraz wnioskodawca się zmienił, i może warto, skoro pytania są, zadać je jemu we właściwej debacie?

Rozbudowałem więc swą wypowiedź w międzyczasie, gdy wypowiedź formułował Kanclerz. Zachęcam tym samym innych do debaty.

Poważany Panie Donie Mad,

Bardzo dziękuję za przedstawione uwagi. Poniżej staram się na nie odpowiedzieć wedle mojego osobistego przekonania. Ufam, że dzięki temu przekonam Pana do poparcia idei, które stoją za tym projektem.

Uważam, że obywatele mają prawo do pełnego wglądu w toczący się proces. Rolą Trybunału jest wymierzyć sprawiedliwość i dążyć do ustalenia prawdy materialnej. Obywatele powinni widzieć na jakiej podstawie wyrokuje Trybunał, winni być "Wielkim Bratem", by w odpowiednim momencie móc wyrazić głos sprzeciwu, jeżeli naruszone zostaną przepisy prawa, lub rażąco naruszy się procedurę.

Problemem postępowań cywilnych jest częstokroć wysoki poziom emocji, które dodatkowo bywają podgrzewane przez, żądną igrzysk, krwi i lwów, publiczność — zwaną czasem dla niepoznaki "opinią publiczną". Proszę zwrócić zatem uwagę na dwa elementy: (1) utajnienie nie jest automatyczne, a następuje, a w zasadzie może nastąpić (a przecież nie musi), na wniosek jednej ze stron postępowania. Dodatkowo strona przeciwna może złożyć wniosek kontradyktoryjny i przekonać Sąd, iż tajność rozprawy nie będzie służyła sprawiedliwości, czy też przytoczyć inne przesłanki za normalnym trybem postępowania przemawiające; (2) czasem, by wygasić spór między dwoma osobami, wystarczy nieco ciszy, spokoju, rozmowa "w cztery oczy". Do rozmowy takiej trudno obie strony skłonić kiedy de facto spór toczy się tylko w ich przytomności, jednak kiedy Sąd wchodzi w grę, zasłona spokoju zostaje spuszczona, emocje i granie na nich przestają grać rolę. To może być pomocne w dojściu do właściwych wniosków, tym bardziej, że w sporach prywatnych rzadko mamy sytuację, że winna jest tylko jedna osoba. Po co więc jednej ze stron dawać benefit dodatkowej uwagi miast w spokoju szukać sedna? Temu właśnie służyć ma możliwość utajnienia.

Jednocześnie chcę zwrócić uwagę na fakt, że utajniony ma być przebieg postępowania, nie zaś wyrok czy wyroku uzasadnienie. Nie jest też dobrą praktyką pouczanie Trybunału w trakcie trwania rozprawy — to zwyczajnie nie wypada. Odrzucam zatem argument, że "Wielki Brat" może "w odpowiednim momencie móc wyrazić głos sprzeciwu, jeżeli naruszone zostaną przepisy prawa, lub rażąco naruszy się procedurę". Trybunał Koronny winien cieszyć się niezachwianym zaufaniem, a jeśli w trakcie postępowania dojdzie do naruszeń, każde ze stron ma prawo złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy — biorąc pod uwagę, że odrębną nowelizacją RSO zniosło opłaty za złożenie wniosku, to możliwość wnioskowania o ponowne rozpatrzenie jest bardziej dostępna niż kiedykolwiek w ostatnim czasie była.

Ponadto przebieg rozpraw to dobra baza wiedzy dla przyszłych asesorów lub sarmackich jurystów. Zobaczą owe osoby jak przebiega proces, jak należy się zachować, a jakich zachowań unikać.

Baza wiedzy dla asesorów pozostaje — utajnione rozprawy będą widoczne dla asesorów, którzy przecież do utajnionej sali rozpraw będą mieli dostęp nieskrępowany. Jeśli zaś chodzi o przyuczanie innych... to może czas zastanowić się nad powołaniem przy TK "szkoły" dla przyszłych asesorów lub jurystów, która to szkoła mogłaby korzystać z "zasobów bibliotecznych archiwów (w tym tajnych) Trybunału"? Osobiście szedłbym w tym kierunku.

Sama idea kodyfikacji - mediacja jako tako istnieje. Kończy się zwykle "umową dźentelmeńską" i umorzeniem postępowania wskutek wycofania wniosku. Czy potrzebujemy rzeczywiście kodyfikacji? Nie zapominajmy, że źródłem prawa jest tu, w Sarmacji także zwyczaj, którym mediacja niewątpliwie aktualnie jest.

Ależ zwyczaj nie jest żadnym źródłem prawa, ba!, nie jest nim też wyrok w sprawie — vide orzeczenie moje o odmowie zwrotu kosztów za obrońcę, a kolejne orzeczenia w tej sprawie. Oczywiście jednak, że mediacja faktycznie już istnieje, jednak nie zawsze jest ona odpowiednio prowadzona i nie wygasza do końca sporów, co do ich źródła. Sądowa mediacja, formalna, ma tę moc, że obie strony przede wszystkim zawierają i składają obietnice w obecności Asesorów, przez co moc takich obietnic i rozstrzygnięć jest znacznie większa. Można to porównać, proszę mi wybaczyć infantylizm, do "wieczystej przysięgi" znanej z książek J. K. Rowling o Harrym Potterze.

Kłaniam się.

Problemem postępowań cywilnych jest częstokroć wysoki poziom emocji, które dodatkowo bywają podgrzewane przez, żądną igrzysk, krwi i lwów, publiczność

Całkowicie to rozumiem. Wiem też, że wszyscy tym żyjemy. Co więcej, uważam, że inwencja twórcza wszystkich mieszkańców wzrasta wtedy drastycznie i wychodzimy na tym na plus.

(1) utajnienie nie jest automatyczne

Zdaję sobie sprawię z tego, że to żaden oblig, jednak jest możliwe.

Dodatkowo strona przeciwna może złożyć wniosek kontradyktoryjny i przekonać Sąd, iż tajność rozprawy nie będzie służyła sprawiedliwości, czy też przytoczyć inne przesłanki za normalnym trybem postępowania przemawiające

Wywnioskowałem z treści projektu coś odmiennego. Otóż wynika z poniższego, że "strona przeciwna" może wyrazić przeciw, bez umotywowania. Tak działa arbitraż (upraszczając, nie wdając się w dogmatyczne rozważania nad oddzieleniem arbitrażu i mediacji postanowiłem użyć słów tych jako synonimów). Nie ma obopólnej zgody - nie ma porozumienia.

Strona przeciwna może w czasie 24 godzin od złożenia wniosku o utajnienie rozprawy złożyć wniosek o procedowanie w normalnym trybie.

Proszę zauważyć, że żadna "opinia publiczna" nie może ingerować w proces, a zwłaszcza w jego rozstrzygnięcie. Ani poprzez prasę, ani poprzez rozmowy prywatne, ani poprzez Wypowiedzi na sali Trybunału bez pozwolenia może zostać ukarana - słusznie. Ponadto żaden z członków Trybunału nie może być stronniczy - słusznie. Na salach Trybunału powszechnie widać panującą ciszę i spokój, a także (mniej lub bardziej widoczny) profesjonalizm składu. Niestety nie przekonam się do utajniania.

Nie jest też dobrą praktyką pouczanie Trybunału w trakcie trwania rozprawy — to zwyczajnie nie wypada.

Jak najbardziej, zgadzam się z tym. Mówiąc o reakcji, nie miałem na myśli odgrywania Rejtana na sali, ale rzeczowe opinie, analizy znawców trybu procedowania, etc. Nie każda ze stron jest jednak na tyle obeznana w prawie, by wskazać niedociągnięcia lub naruszenia. Dla wielu to nie jest gra warta świeczki. Trybunał będzie się cieszył zaufaniem, póki będzie robił dobrą robotę, a nie zamiatał błędy pod dywan.


Idąc do dalszych punktów wypowiedzi, odnośnie asesorów - myślałem o kandydatach (tych przyszłych, lub tych niezdecydowanych, poszukujących). Wiadomo przecież z treści, że asesor - sam w sobie - ma dostęp do wspomnianych tamże działów.

Ależ zwyczaj nie jest żadnym źródłem prawa

Art. 2. [Prawo]
Prawo Księstwa Sarmacji stanowią, w hierarchii ważności: Konstytucja, ratyfikowane umowy międzynarodowe, ustawy, rozporządzenia, prawo samorządów terytorialnych na ich obszarze oraz normy prawa zwyczajowego.

~Konstytucja Księstwa Sarmacji

Można to porównać, proszę mi wybaczyć infantylizm, do "wieczystej przysięgi"

Nie ma lepszej przysięgi, niż uścisk oplutej wzajemnej dłoni!

Wysoka Izbo,

Przechodzimy do głosowania.

http://www.sarmacja.org/sejm/glosowanie/354