Junta!

Namiestnik zmrużył oczy — Kogóż więc proponujecie?

Odpowiedź nadeszła szybko - wysoki, barczysty pirat z jednym okiem zasłoniętym opaską wykrzyknął:
- Prócz Jaśnie Oświeconego Namiestnika jeno jeden jest tego godzien - nasz kapitan i caudillo Remigiusz Vladimirowicz Lwowski von Hochenhaüser!

Po okrzyku groźnego pirata kilka kobiet zgromadzonych w tłumie zemdlało. Na Namiestniku Gustolúpulo człowiek ten nie zrobił większego wrażenia — Niechaj więc wystąpi Wasz Kapitan — Paviel odpowiedział spokojnie lecz dobitnie.

W czasie gdy przed pałacem Namiestnika prowadzono rozmowy, oddzielne pirackie bojówki zdążyły zająć najważniejsze punkty stolicy. W posiadaniu łupieżców znalazł się arsenał, lokalny urząd Poczty Konnej, Pałac El Dictatore (w którego wnętrzu niczego nieświadomy dyktator drzemał na kanapie w otoczeniu czujnych, pirackich wartowników), komendę policji (to był jeden z mniej ważnych punktów, gdyż w Soli policja niezwykle rzadko wychylała się z komendy), a także oczywiście port i wszystkie znajdujące się w stolicy tawerny. W ten sposób cała Sola znalazła się w ręku jednego człowieka...

***

Ten sam człowiek na wezwanie Namiestnika przecisnął się przez tłum zebrany pod pałacem i dumnie spojrzał w twarz Paviela.
- Oto jestem - rzekł równie spokojnie i równie dobitnie, jak przed chwilą Namiestnik.

Namiestnik przez dłuższą chwilę przyglądał się mężczyźnie, jego twarz nie wyrażała emocji. Rzekł nagle — Jaki jest twój pomysł na Tropicanę, Kapitanie?

- Och, długo by o tym mówić, nie czas i miejsce na to. Mówiąc krótko, systemu gospodarczego na pewno nie stworzę, ale myślę, że w kwestiach narracyjnych wiele można zrobić. I z góry zapowiadam, że przeważać będzie narracja piracka. Należy więc stworzyć silną flotę i ruszyć na morze! - Przerwał na chwilę, jakby w zachwycie nad własnymi słowami, po czym rzekł - Przede wszystkim zaś zamierzam nie dać się obalić Więcej szczegółów podam, gdy już siędę na dyktatorskim stołku.

Namiestnik Gustolúpulo zmrużył oczy. Po dłuższej chwili skinął głową i wyciągnął przed siebie dłoń — Niech i tak będzie. Chodźmy do Ratusza, załatwimy wszystko jak przystało na dorosłych Tropicańczyków.

Choć słowa Namiestnika brzmiały trochę jak wyzwanie na pojedynek, Remigiusz bez oporów udał się z nim do Ratusza. Budynek jako się rzekło był już zdobyty przez piratów, którzy widząc swego wodza idącego ramię w ramię z Pavielem zaczęli głośno wiwatować. Po chwili pojawił się piracki pierwszy oficer, podając Namiestnikowi gotowe dokumenty nominujące Remigiusza na nowego El Dictatore. Brakowało tylko podpisu Paviela...

Namiestnik uważnie przeczytał dokument po czym podpisał go. Rzucił krótkie spojrzenie na nowego El Dictatore, rzekł do niego — Część łupów oczekuję w Puncie, mam nadzieję na owocną współpracę. Życzę powodzenia — po czym wyciągnął w jego kierunku dłoń.

Nowy El dictatore napluł na swą dłoń po czym uścisnął rękę Namiestnika, pieczętując w ten sposób układ.