Oświadczenie Piotra II Grzegorza

Nie zdążyłem poznać WKM po czynach w czasie kadencji, jestem tu od wczoraj. Proszę się nie martwić WKM, zmiany sa potrzebne. Oby na lepsze.

Niech żyją!

Większość obywateli, proporcją głosów 45 do 29, przy 4 głosach wstrzymujących, opowiedziała się za pozostaniem naszej osoby na tronie sarmackim. Powyższe traktuję jako wysoką ocenę mojej pracy na rzecz księstwa i napawa mnie radością.

To w takim razie ja bardzo przepraszam, widać nie zrozumiałem pytania.
Przyznaję, że zagłosowałem przeciw.
Zagłosowałem przeciw, bo wydawało mi się, że proszenie będzie uwłaczające Waszej Książęcej Mości - uznałem, że skoro JKM abdykuje, to ma ku temu powody. I to, że ja ich nie rozumiem - nie zmienia ich sedna i zasadności.
Gdybym miał wyrazić opinię i ocenę pracy - to wystawiłbym jak najwyższą!

Uznaję za stosowne jeszcze raz podziękować za wszystko, co WKW uczynił dla KS. Co prawda osobiście z owoców owej pracy korzystam od niedawna, ale działania podejmowane przez WKW znam z tzw. obserwacji zewnętrznej. Także dziękuję, a następcy tronu życzę równie udanego okresu urzędowania na tronie książęcym.

Wasza Książęca Mość,

Pomijając Waszą apodyktyczność i nadmierną emocjonalność okazywaną na forum, której dorównywał chyba tylko Ivo, Wasza koronacja była najlepszym, co mogło się przytrafić Księstwu. Byliście naprawdę dobrym Księciem, pracowitym, może nawet za dużo biorącym na głowę i usilnie pragnącym pozostać obiektywnym wobec poddanych. Niestety przestaliście w pewnym momencie nim być i zatraciliście się w nerwach (zbudowanych zapewne realnie i rozbudowanych na podłożu wirtualnym). Potem nastąpił krach, padło wiele gorzkich słów z każdej ze stron, wiele osób zostało urażonych i wielu uraz nie da się już cofnąć. Niestety. Tak ogromna moc drzemie w słowach.

Potrzebujecie ciepła i miłości, którego Sarmacja nie jest w stanie Wam zapewnić w takich ilościach, jakie są Wam potrzebne. Nie mówię tego nawet z najmniejszą dozą złośliwości. To mój szczery wyraz troski o Was, choć jestem dla Was tylko nielojalnym i niegodnym zaufania człowiekiem, który nie wykazał się względem Was nawet odrobiną empatii. Skupcie się na rodzinie, na realnych przyjaciołach, by ustabilizować się i móc w pełni cieszyć się życiem, a także, może znów, v-życiem.

Wydaje mi się, że abdykacja i odejście z KS, jest najlepszym rozwiązaniem i najsłuszniejszą decyzją, jaką mogliście podjąć. W momencie, w którym zabawa przestaje bawić, trzeba dać sobie czas, by od niej odpocząć.

Życzę wszystkiego dobrego.