Wasza Książęca Mość,
Wasza Książęca Wysokość Marszałku,
składam zapytanie dotyczące postanowienia w sprawie U1/19 z dnia 19.02.2019 r. (dalej „postanowienie”) w następujących kwestiach:
Tytułem uzasadnienia dla powyższych pytań:
Owe pytania składam jako Marszałek Sejmu. Spoczywa na mnie niemała odpowiedzialność, wykonania owego postanowienia, jakie spłynęło do mnie ze strony Składu Orzekającego w sprawie ustrojowej. Ponieważ jego wykonanie, poprzez zawieszenie obowiązywania, powoduje nieodwracalne skutki w pracy Sejmu, w tym stawia pod znakiem zapytania dotychczas ustanowione ustawy, jestem zobowiązany wykonać je z najwyższą starannością.
Postanowienie owe jest jednak w mojej ocenie wadliwe – nie podaje w żaden sposób źródła prawa, które będzie czynić z niego obowiązujący akt prawny. Nie mogę więc na podstawie informacji w nim zawartych stwierdzić, iż jest ono obowiązujące. Postanowienie Marszałka Sejmu, które jest uchylane owym postanowieniem, podaje wprost delegację ustawową, na mocy której zostało wydane. Wobec braku takowego w przytoczonym, domniemuję jego nieprawność, wszak zgodnie z art. 2. ust. 1 Konstytucji Księstwa Sarmacji postanowienie owo źródłem prawa być nie może.
Nawet jeśli podstawa prawna do takowego postanowienia istnieje, konieczne jest również wskazanie drogi jego zażalenia. Na podstawie art. 42. Kodeksu Postępowania Przed Trybunałem Koronnym jest to możliwe, ale ze względu na podpisanie się przez zarówno jako Marszałek Trybunału, jak i Przewodniczący Składu, nie jest jasne, kto owe postanowienie wydał, nie mówiąc już o tym, że bez określenia podstawy prawnej, nie jest możliwe stwierdzenie, czy zażalenie na to postanowienie przysługuje. Wobec tego taka rażąca niejasność budzi wątpliwości, czy nie zostało złamane konstytucyjne prawo dostępu do informacji.
Ostatnią kwestią jest to, czy zawieszenie mocy postanowienia dotyczy także czasu jego obowiązywania, do jego wydania, tj. czy debaty i głosowania w Sejmie odbyły się zgodnie z obowiązującym prawem.
Jak można zauważyć, postanowienie ma wiele uchybień, które niosą za sobą także wątpliwości natury konstytucyjności. Wobec tego, proszę o udzielenie informacji dotyczących postanowienia W przypadku uznania jego wadliwości, proszę o jego wycofanie.
Wasza Książęca Wysokość Marszałku,
składam zapytanie dotyczące postanowienia w sprawie U1/19 z dnia 19.02.2019 r. (dalej „postanowienie”) w następujących kwestiach:
- Jaka jest podstawa prawna do wydania przez Skład Orzekający wyżej wspomnianego postanowienia;
- Do jakiego organ władzy publicznej należy kierować zażalenie na wyżej wspomniane postanowienie;
- Czy postanowienie niesie za sobą skutki wsteczne.
Tytułem uzasadnienia dla powyższych pytań:
Owe pytania składam jako Marszałek Sejmu. Spoczywa na mnie niemała odpowiedzialność, wykonania owego postanowienia, jakie spłynęło do mnie ze strony Składu Orzekającego w sprawie ustrojowej. Ponieważ jego wykonanie, poprzez zawieszenie obowiązywania, powoduje nieodwracalne skutki w pracy Sejmu, w tym stawia pod znakiem zapytania dotychczas ustanowione ustawy, jestem zobowiązany wykonać je z najwyższą starannością.
Postanowienie owe jest jednak w mojej ocenie wadliwe – nie podaje w żaden sposób źródła prawa, które będzie czynić z niego obowiązujący akt prawny. Nie mogę więc na podstawie informacji w nim zawartych stwierdzić, iż jest ono obowiązujące. Postanowienie Marszałka Sejmu, które jest uchylane owym postanowieniem, podaje wprost delegację ustawową, na mocy której zostało wydane. Wobec braku takowego w przytoczonym, domniemuję jego nieprawność, wszak zgodnie z art. 2. ust. 1 Konstytucji Księstwa Sarmacji postanowienie owo źródłem prawa być nie może.
Nawet jeśli podstawa prawna do takowego postanowienia istnieje, konieczne jest również wskazanie drogi jego zażalenia. Na podstawie art. 42. Kodeksu Postępowania Przed Trybunałem Koronnym jest to możliwe, ale ze względu na podpisanie się przez zarówno jako Marszałek Trybunału, jak i Przewodniczący Składu, nie jest jasne, kto owe postanowienie wydał, nie mówiąc już o tym, że bez określenia podstawy prawnej, nie jest możliwe stwierdzenie, czy zażalenie na to postanowienie przysługuje. Wobec tego taka rażąca niejasność budzi wątpliwości, czy nie zostało złamane konstytucyjne prawo dostępu do informacji.
Ostatnią kwestią jest to, czy zawieszenie mocy postanowienia dotyczy także czasu jego obowiązywania, do jego wydania, tj. czy debaty i głosowania w Sejmie odbyły się zgodnie z obowiązującym prawem.
Jak można zauważyć, postanowienie ma wiele uchybień, które niosą za sobą także wątpliwości natury konstytucyjności. Wobec tego, proszę o udzielenie informacji dotyczących postanowienia W przypadku uznania jego wadliwości, proszę o jego wycofanie.