Zapytanie dotyczące Postanowienia w sprawie U1/19

Wasza Książęca Mość,
Wasza Książęca Wysokość Marszałku,

składam zapytanie dotyczące postanowienia w sprawie U1/19 z dnia 19.02.2019 r. (dalej „postanowienie”) w następujących kwestiach:

1. Jaka jest podstawa prawna do wydania przez Skład Orzekający wyżej wspomnianego postanowienia;
2. Do jakiego organ władzy publicznej należy kierować zażalenie na wyżej wspomniane postanowienie;
3. Czy postanowienie niesie za sobą skutki wsteczne.

Tytułem uzasadnienia dla powyższych pytań:
Owe pytania składam jako Marszałek Sejmu. Spoczywa na mnie niemała odpowiedzialność, wykonania owego postanowienia, jakie spłynęło do mnie ze strony Składu Orzekającego w sprawie ustrojowej. Ponieważ jego wykonanie, poprzez zawieszenie obowiązywania, powoduje nieodwracalne skutki w pracy Sejmu, w tym stawia pod znakiem zapytania dotychczas ustanowione ustawy, jestem zobowiązany wykonać je z najwyższą starannością.

Postanowienie owe jest jednak w mojej ocenie wadliwe – nie podaje w żaden sposób źródła prawa, które będzie czynić z niego obowiązujący akt prawny. Nie mogę więc na podstawie informacji w nim zawartych stwierdzić, iż jest ono obowiązujące. Postanowienie Marszałka Sejmu, które jest uchylane owym postanowieniem, podaje wprost delegację ustawową, na mocy której zostało wydane. Wobec braku takowego w przytoczonym, domniemuję jego nieprawność, wszak zgodnie z art. 2. ust. 1 Konstytucji Księstwa Sarmacji postanowienie owo źródłem prawa być nie może.

Nawet jeśli podstawa prawna do takowego postanowienia istnieje, konieczne jest również wskazanie drogi jego zażalenia. Na podstawie art. 42. Kodeksu Postępowania Przed Trybunałem Koronnym jest to możliwe, ale ze względu na podpisanie się przez zarówno jako Marszałek Trybunału, jak i Przewodniczący Składu, nie jest jasne, kto owe postanowienie wydał, nie mówiąc już o tym, że bez określenia podstawy prawnej, nie jest możliwe stwierdzenie, czy zażalenie na to postanowienie przysługuje. Wobec tego taka rażąca niejasność budzi wątpliwości, czy nie zostało złamane konstytucyjne prawo dostępu do informacji.

Ostatnią kwestią jest to, czy zawieszenie mocy postanowienia dotyczy także czasu jego obowiązywania, do jego wydania, tj. czy debaty i głosowania w Sejmie odbyły się zgodnie z obowiązującym prawem.

Jak można zauważyć, postanowienie ma wiele uchybień, które niosą za sobą także wątpliwości natury konstytucyjności. Wobec tego, proszę o udzielenie informacji dotyczących postanowienia W przypadku uznania jego wadliwości, proszę o jego wycofanie.

W związku z brakiem odpowiedzi przez 48 godzin i wstrzymywania w związku z tym pracy Sejmu, informuję, iż w przypadku braku odpowiedzi na zadane pytania, Postanowienie Składu Orzekającego zostanie uznane za nieważne, z powodu braku podstawy prawnej do jego wydania.

Eldorat, 25 lutego 2019 roku

1. Uprzejmie informuję, że procedura odwoławcza od postanowień opisana jest w art. 42 par 1, adresatem zażalenia jest w tym wypadku przewodniczący Trybunału, a więc niżej podpisany.

2. Do zadań Marszałka Sejmu nie należy kontrola konstytucyjności przepisów, ani orzekanie o ważności, czy nieważności postanowień Trybunału.

3. Postanowienie zawiera jasną i czytelną informację o jego podstawie prawnej, którym jest art. 1 ust. 1 Konstytucji. W braku innych uregulowań należy mniemać, że skutki prawne orzeczenia obowiązują na przyszłość. Jednak Sejmem zarządza Marszałek Sejmu, ostateczna decyzja będzie zatem należała do Marszałka. Tak, jak to było w przypadku innego postanowienia nieodwracalnie zmieniającego losy Sejmu - postanowienia Marszałka, od którego zaczęła się sprawa U 1/19. Tu zas Marszalek nie miał wątpliwości, cytuję: "Nie widzę podstaw, aby mogło to (udział posłów w ocenie Marszałka nieuprawnionych, przyp. mój) jakkolwiek rzutować na przegłosowane ustawy. Mandat poselski został utracony w chwili postanowienia. (...)
Zarówno dotychczasowe orzecznictwo Trybunału, jak i praktyka wskazywały, że w takich przypadkach odwołanie, nawet po czasie, nie rzutuje na dokonane dotąd działania." Per analogiam, przywrócenie w prawach również nie powinno rzutować na ważność aktów przyjętych, czy czynności dokonanych, bez obecności posłów bialeńskich w międzyczasie.

MARSZAŁEK TRYBUNAŁU KORONNEGO

/—/ Defloriusz Dyman Wander

WKW Marszałku,

ad. 1.
WKW Marszałek chyba nie zrozumiał pytania. Jednakże jako że i tak termin odwoławczy minął, nie widzę sensu dalszych pytań.

ad. 2.
Mam wrażenie, że w przeciwieństwie do WKW Marszałka ja swoje kompetencje, prawa i obowiązki znam. Jedną z nich jest bezwzględne przestrzeganie prawa. Jeżeli na moje biurko trafia dokument, jakim jest Postanowienie Składu Orzekającego, a akt ten zobowiązuje mnie do podjęcia określonych czynności. oczekuję, iż będzie to akt sformułowany poprawnie.

Żeby wyrazić się jasno art. 1. ust. 1. Konstytucji nie uprawnia Trybunału Koronnego do wydawania takiego postanowienia. Oczekuję podstawy prawnej, na jakiej owe postanowienie zostało wydane. W przeciwnym wypadku będę zmuszony potraktować to pismo jako o równoważnej mocy prawnej z Waszym artykułem prasowym, dostarczonym na moje biurko przez Sekretariat Sejmu.

Pragnę WKW Marszałka uświadomić, że przykładowo gdy ja wydam postanowienie, w którym powołam się na mądrość Hergoliena Wielkiego i Cesarza Jakoba, nie czyni go obowiązującym aktem prawnym.

Ponieważ 27 lutego mija termin, w jakim jestem zobowiązany podsumować głosowania, oczekuję odpowiedzi do 26 lutego.

Dodam jeszcze, że przetrzymanie zapytania przez 4 dni, po czym brak odpowiedzi na jego najważniejsze zagadnienia, traktuję jako afront ze strony WKW Marszałka.

ad. 3.
Przede wszystkim – nie można powiedzieć o obowiązujących praktykach, jeśli chodzi o takie postanowienie, gdyż Trybunał Koronny nie wydawał nigdy tego rodzaju postanowień.

Liczę na poważną odpowiedź ze strony WKW Marszałka, opartą na obowiązujących przepisach Konstytucji i kodeksu postępowania przed Trybunałem Koronnym.