[TK K 18/11/06] Korona przeciwko Diukowi Czuguł-Chanowi

Eldorat, 13 października 2018 roku

Korona Księstwa Sarmacji
Reprezentowana przez Prefekta Generalnego
Michała Franciszka Lubomirskiego-Lisewicza, AG760

Trybunał Koronny

AKT OSKARŻENIA
oskarżyciela publicznego

Oskarżam JO Diuka Krzysztofa Czuguł-Chana (A7782) o to, że naruszył art. 42. ust. 1. pkt 1. Kodeksu Sprawiedliwości tj. „1. Zabronione pod groźbą kary więzienia do miesiąca jest
‎ 1. publiczne znieważanie Księcia, Księstwa Sarmacji lub Narodu Sarmackiego; [...]”
W związku z tym wnoszę o skazanie oskarżonego na karę dodatkową grzywny w wysokości 25 000 libertów i odstąpienie od wymierzenia kary więzienia.

UZASADNIENIE

Oskarżony w dniu 23 września 2018 roku wyraził się w komentarzu w takich słowach wobec Jego Książęcej Mości Roberta Fryderyka:

„[...]Was wybrano w głosowaniu po festiwalu kłamstw, niedotrzymanych obietnic i stręczycielstwa po prywatnych wiadomościach.[...]”, tym samym naruszając art. 42. ust. 1. pkt 1. Kodeksu Sprawiedliwości.

Diuk Czuguł-Chan w przytoczonej wypowiedzi oskarżył ówczesnego Księcia Sarmacji o kłamstwa i niedotrzymane obietnice oraz pisał o „stręczycielstwie” po prywatnych wiadomościach.

Internetowy Słownik Języka Polskiego PWN podaje takie definicje wyrazu stręczyć:

1. «ułatwiać nierząd lub nakłaniać kogoś do nierządu»
2. daw. «polecać, rekomendować»

Natomiast internetowa Encyklopedia PWN tak definiuje stręczycielstwo:

stręczycielstwo, trzy typy przestępstwa zawarte w jednym rozdziale (przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności) pol. Kodeksu karnego:
1) stręczycielstwo — nakłanianie innej osoby do uprawiania nierządu (prostytucji), 2) sutenerstwo — czerpanie korzyści majątkowych z cudzego nierządu; 3) kuplerstwo — ułatwianie cudzego nierządu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

A oto kolejne definicje internetowego Słownika Języka Polskiego PWN:

nastręczyć — nastręczać

1. «podsunąć coś lub dostarczyć czegoś»

2. daw. «polecić albo załatwić komuś kogoś lub coś»

nastręczyć się — nastręczać się

1. daw. «nadarzyć się lub przytrafić się komuś»

2. daw. «narzucić się komuś ze swoimi usługami, ze swoją osobą itp.»

Pytanie jest takie, co miał na myśli oskarżony, pisząc wyraz „stręczycielstwo”.
Bez względu na to, nawet mimo świadomości znaczenia tego wyrazu, to stwierdzenie mogło urazić odbiorcę, ówczesnego Księcia.


Ze względu na niską szkodliwość społeczną czynu wnoszę o odstąpienie od skazania oskarżonego na karę pozbawienia wolności do 1 miesiąca i w zamian za to o skazanie oskarżonego na karę dodatkową grzywny. Również ze względu na niską szkodliwość społeczną czynu dokonanego przez oskarżonego wznoszę o nieskazywanie go na pełny wymiar kary - 50 000 libertów, tylko na karę pieniężną w wysokości 25 000 libertów na rzecz Korony Księstwa Sarmacji.

Porozumiewałem się z Diukiem Czuguł-Chanem w sprawie postępowania.
Proszę także o dłuższy czas prowadzenia procesu sądowego ze względu na jego urlop.

Dowody nr 1 i nr 2 zawierają rzeczony komentarz. Dowód nr 1 to link do niego, a dowód nr 2 zawiera fragment zrzutu ekranu.


Mam wątpliwości co do konieczności przeprowadzenia procesu, ale wnoszę ten akt oskarżenia, aby Wysoki Trybunał to rozsądził.

MATERIAŁ DOWODOWY

Dowód nr 1
Dowód nr 2

Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz

Wysoki Trybunale,

jakkolwiek uważam, że jestem niewinny i słowa swoje podtrzymuję, tak wnioskuję o polubowne rozwiązanie sprawy w wymiarze wnioskowanym przez Prefekturę i oszczędzenie Wysokiemu Trybunałowi dalszego procesowania.

Przebywam na urlopie i niekoniecznie chciałbym się angażować w proces, który prawdopodobnie zamieni się w festiwal dalszego niszczenia wizerunku monarchii przez byłego już księcia i raczej smutnej demonstracji jego stanu psychicznego w związku z wyczerpaniem realnymi wyborami samorządowymi.

Nie ma co ukrywać, że to on jest tutaj faktycznym powodem, wysyłającym Prefekturę jako pośrednika, by przypadkiem nie ujawnić swojej małostkowości i mściwości. Zwłaszcza, że sprawa miała swój początek jeszcze przed abdykacją.

Łączę wyrazy Powagi,

Z A R Z Ą D Z E N I E

Na podstawie art. 10 §1 Ustawy Sejmu nr 317 z dnia 4 lutego 2017 r. - Kodeks postępowania przed Trybunałem Koronnym (Dz. P. poz. 9186, z póź. zm.) zarządzam, co następuje:

1. Na wniosek Korony Księstwa Sarmacji reprezentowanej przez Prefekta Generalnego, złożony w dniu 13 października 2018 r., wszczynam postępowanie w sprawie karnej w zakresie objętym w/w wnioskiem;
2. nadaję sprawie następujący numer postępowania sądowego: TK K 18/11/06;
3. do rozpoznania sprawy wyznaczam ATK Konrada Jakuba.

MARSZAŁEK TRYBUNAŁU KORONNEGO

/—/ Vanderlei Bouboulina-à-la-Triste

Otwieram rozprawę

Za pierwsze stanowisko oskarżonego w sprawie przyjmuję wypowiedź z dnia 13 października (chyba, że oskarżony nie wyraża na to zgody i zechce przedstawić stanowisko w trybie zwykłym — jeżeli tak, proszę to zrobić w ustawowym terminie, bez pytania o zgodę).

Wzywam oskarżyciela do odpowiedzenia w terminie 2 dni na pytanie, czy zgadza się on na polubowne rozstrzygnięcie sprawy, zgodnie z deklaracją oskarżonego z w/w pierwszego stanowiska. Jeżeli tak, a oskarżony podtrzyma wolę braku skorzystania z prawa do obrony, rozprawa zostanie zamknięta i zostanie wydany wyrok w wysokości wnioskowanej przez Prefekturę.

Tak, wyrażam zgodę.

Do Diuka Czuguł-Chana a także do wszystkich:
Na przyszłość radzę liczyć się ze słowami i, nawet jak się nie ma intencji kogoś urazić, zastanowić się dwa razy, jak ktoś może to odebrać.

Pozdrawiam serdecznie.

Wysoki Trybunale,

byłem gotów uiścić grzywnę wnioskowaną przez Prefekturę, by oszczędzić sobie procesu. Nadal jestem.

Jednakże nie zgadzam się na uznanie mnie winnym przez Trybunał i wydanie takiego wyroku, bo winny nie jestem i takowym się nie czuję.

Polubowne rozwiązanie sprawy, o które wnioskowałem, to sprawa nader prosta, ja przelewam 25 000 lt na konto Korony, a Prefekt wycofuje pozew.

Łączę wyrazy Powagi,

Wysoki Trybunale,
Jaśnie Oświecony Diuku

Odnosząc się do ostatniej wypowiedzi Oskarżonego:
Tylko pytanie jest takie, w jakim trybie miałoby się to odbyć.
Prefektura Generalna składa akt oskarżenia i nie wydaje mi się, żeby mogła za pieniądze dla Korony go odwołać.
Po prostu Prefektura jest organem porządkowym oraz śledczym, w zasadzie jej rolą nie jest samo uzyskanie pieniędzy w zadośćuczynieniu tylko wykrycie winnego lub podejrzanego i dążenie do ukarania winnego. I to winni otrzymują karę a nie niewinni.
Prefektura wnosi akt oskarżenia dla zbadania sprawy przez Trybunał, nie dla samej zaś kary pieniężnej.

Z wyrazami szacunku,
Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz

Trybunał nie może ze swojej strony jednocześnie uznać kogoś za niewinnego i mimo to wymierzyć kary. Jeżeli więc sprawa ma być załatwiona bezpośrednio na sali sądowej, skrócenie procesu do minimum może odbyć się albo poprzez przyznanie się do winy, albo złożeniu oświadczenia publicznego o rezygnacji z prawa do obrony i odmowie udzielenia odpowiedzi na pytania TK.

W takim wypadku Trybunał, przy wyborze pierwszej opcji, zostanie wydany wyrok skazujący, z orzeczeniem kary wnioskowanej przez Prefekturę. W drugiej opcji, sprawa odbywała się będzie "za plecami" oskarżonego, gdzie de facto jedynym uczestnikiem postępowania pozostanie oskarżyciel. Wtedy Trybunał zbada sprawę we własnym zakresie, bez uwzględniania wyjaśnień i stanowiska oskarżonego (którego nie będzie). Co do zasady efekt będzie ten sam, tyle że SO i tak będzie musiał poprowadzić postępowanie.

Co do zaś wycofania pozwu przez Prefekturę — to już jest sprawa którą musi załatwić osobiście oskarżony i Prefektura, z wyłączeniem SO. Przepisy KppTK pozwalają Trybunałowi umorzyć postępowanie w przypadku, jeżeli żadna z jego stron nie złoży sprzeciwu. Dlatego teoretycznie istnieje pole do polubownego załatwienia sprawy — jeżeli obie strony się dogadają. Przy czym jak pisałem, Trybunał ma tutaj związane ręce i nie bierze w tym udziału.

Dlatego jeżeli PT Panowie załatwią między sobą sprawę, mi nie pozostanie nic innego niż sprawę umorzyć. Jeżeli jednak do tego nie dojdzie, nie ma prawnej możliwości uznać kogoś za niewinnego, a mimo to zasądzić mu jakąkolwiek karę. Oskarżonemu pozostanie więc albo przyznanie się do winy i przyjęcie kary, albo obrona własnej osoby w postępowaniu. Przy czym to drugie może mieć oczywiście charakter iluzoryczny, gdzie można dodatkowo odmówić odpowiedzi na pytania — wtedy jednak postępowanie będzie się toczyło bez udziału oskarżonego, a końcowe rozstrzygnięcie może być takie same tj. z uznaniem winy.

Wyznaczam więc stronom czas na swobodną wymianę argumentów i zajmowanie stanowisk, do końca 15 listopada. W tym czasie sugeruję między stronami podjąć decyzję co do przebiegu procesu i złożenie w tej sprawie stosownych oświadczeń.

Wysoki Trybunale,
Jaśnie Oświecony Diuku,

Jakkolwiek nie mam zamiaru męczyć procesem ani Wysokiego Trybunału, ani Oskarżonego, ani siebie, oświadczam, że mam wątpliwości co do tego, czy słuszne byłoby wycofanie aktu oskarżenia. Biorąc to pod uwagę, proszę o poprowadzenie procesu zqodnie ze zwykłym tokiem. Zapewniam, że nie powodują tego we mnie żadne uprzedzenia wobec Oskarżonego ani Przewodniczącego Składu Orzekającego, tylko to, że wniosłem akt oskarżenia w celu zbadania sprawy przez Trybunał Koronny i nie chciałbym rozstrzygać tej sprawy samemu. Przepraszam, że przekroczyłem termin wypowiedzi o około 10 minut.

Życząc cierpliwości i wszystkiego dobrego,
(-) Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz
Prefekta Generalny

Wysoki Trybunale,

z uwagi na skrajnie niską szkodliwość czynu( i moją oczywistą niewinność), którą zresztą wskazuje we wniosku inicjalnym Prefektura i wobec czego wnosi o jedynie karę grzywny w kwocie 25 tysięcy libertów (wobec możliwego miesiąca więzienia), proszę o umorzenie postępowania. Nakład pracy Trybunału i Prefektury, który będzie tutaj potrzebny, w porównaniu z zyskiem Korony, jest absolutnie nieproporcjonalny, a że nie można mnie obciążyć kosztami procesowymi, to się po prostu nie opłaca.


Gdybyśmy jednak zaczynali proces, a Prefekt Generalny najwyraźniej ma co do całej sprawy przede wszystkim wątpliwości, chciałbym skierować w stronę oskarżyciela kilka pytań, które, mam nadzieję, Wysoki Trybunał dopuści, a sam Prefekt Generalny zechce odpowiedzieć. Pozwolą one trochę naświetlić sprawę i podkreślić stanowisko Prefektury, a także uzasadnić bardzo małą wnioskowaną karę, co nie jest bez znaczenia. Skoro sam Prefekt ma wątpliwości, a wniosek inicjalny nie jest jego własną inicjatywą a wynikiem nacisku i/lub reakcją na wniosek zatroskanego obywatela, to tym bardziej winien się Wysoki Trybunał nad tym konkretnym aspektem pochylić.

Oto i one:
1) Czy przedłożone oskarżenie jest wynikiem monitorowania przez Prefekturę publicznych kanałów komunikacji?

2) Jeśli odpowiedź brzmi nie (na pytanie 1), to kto przekazał Prefekturze informacje o potencjalnym naruszeniu Kodeksu Sprawiedliwości i/lub przekazała gotowy pozew do przedłożenia Wysokiemu Trybunałowi? Żeby nie naruszać anonimowości zgłoszeń do Prefektury, jak najbardziej dopuszczam przekazanie pełnej odpowiedzi wyłącznie składowi orzekającemu. Tu wystarczy odpowiedź tak/nie. Podczas czynności wyjaśniających Prefekt odmówił mi podania źródła zgłoszenia, jednakże jest to istotne z punktu widzenia procesu, więc Trybunał powinien taką wiedzę uzyskać.

3) Jeśli w odpowiedzi na pytanie 2 wskazano źródło pozwu inne niż podstawowe czynności wykonywane przez Prefekturę, to czy osoba wskazująca potencjalne złamanie kodeksu w toku czynności wyjaśniających i już w toku procesu kontaktowała się z Prefekturą w tej sprawie i próbowała wpływać na jej osąd? Tu również proszę o zachowanie tajności korespondencji i przekazanie ewentualnych materiałów Trybunałowi, jeśli miało to miejsce. Odpowiedź publiczna Prefektury nie powinna ujawniać korespondencji.

4) Jeśli na pytanie 3 odpowiedziano twierdząco, czy proponowane przez oskarżonego polubowne rozwiązanie sprawy byłoby rozważane przez Prefekturę, gdyby nie wpływ osób wspomnianych w odpowiedzi na pytanie 3?

5) Co Prefektura chce uzyskać tym pozwem i kontynuacją procesu? Wnioskowane polubowne rozwiązanie sprawy zostało odrzucone z uwagi na wątpliwości Prefektury, choć z punktu widzenia Korony osiągnięte zostałoby to samo, co w wyniku wyroku skazującego, więc zaspokojony zostałby interes Korony, który Prefektura reprezentuje, czyli uiszczona by była kwota 25 tysięcy libertów wymieniona we wniosku inicjalnym jako jedyna kara za naruszenie art. 42. ust. 1. pkt 1 k.s.


Czynię to przed faktycznym nadaniem biegu sprawie, ale robię to w dobrej wierze i z nadzieją na przyspieszenie procesu poprzez równoległe prowadzenie wątków oraz uniknięcie opóźnień wynikających z weekendu.

Swoje stanowisko przedstawię niezwłocznie po weekendzie, jeśli, oczywiście, rozprawa nie zostanie umorzona, a Trybunał pozwoli takowe przedstawić.


Łączę wyrazy Powagi,