Wniosek o wycofanie zgody na wskazanie następcy tronu

Wasza Książęca Mość,

Wysoka Izbo,

Niniejszym składam wniosek o przyjęcie następującej uchwały:


"Uchwała z dnia... o wycofanie zgody na wskazanie następcy tronu

Art.1
Sejm Księstwa Sarmacji wycofuje zgodę na wyznaczenie Mikołaja diuka Wiśnickiego na następcę tronu Księstwa Sarmacji.

Art. 2
Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

"

UZASADNIENIE:

Do wskazania kandydatury doszło w marcu 2012 roku. Sporo wody przelało się w Narwi od tamtego czasu. Aktywna wówczas osoba, jaką był diuk, jest dziś w sferze społeczno-politycznej nieaktywna całkowicie. Co więcej, nie tak dawno zrezygnował diuk ze stanowiska Kanclerza, z racji braku czasu na wykonywanie obowiązków. Pełnienie urzędu książęcego wymaga znacznej ilości czasu i zaangażowania.

Nadto, w duchu niegdysiejszego wyroku Sądu Najwyższego i zasad demokracji, Sejm ma moralne prawo do zajęcia stanowiska względem kandydatury następcy, w obliczu faktycznej możliwości wstąpienia przezeń na tron. W mojej opinii kandydatura diuka Wiśnickiego nie jest kandydaturą dobrą - także dlatego, że Książę winien być wizjonerem o wyrazistej osobowości, czego - podobnie jak aktywności - niestety nie da się diukowi przypisać. Diuk nadto nie spełnia w mojej opinii wymogu ponadpartyjnego autorytetu, jako wieloletni działacz jednego z obozów politycznych.

Z tego względu zwracam się do Sejmu o przyjęcie uchwały w drodze głosowania tajnego.

Wasza Książęca Mość,

Wysoka Izbo,

Ogłaszam debatę nad projektem uchwały, która potrwa do 9 kwietnia, do godziny 13.

(—) Michał Feliks

Wasza Książęca Wysokość Marszałku!
Wysoka Izbo!
Uważam, że Następca Tronu jest osobą mogącą być ponadpartyjnym autorytetem. Zbytnio wyrazisty charakter mógłby w tym przeszkadzać, co jest oczywiste. Jednakże rzeczywiście nieaktywność sprawia, że diuk Wiśnicki w chwili obecnej nie może przyjąć tronu. W przypadku braku uaktywnienia oraz zapewnienia o swojej stałej aktywności będę zmuszony poprzeć uchwałę.

Wasza Królewska i Książęca Wysokość Marszałku
Wysoka Izbo!

Koledzy posłowie, zwracam się z gorącą prośbą o wyjaśnienie Waszego rozumienia sformułowania "ponadpartyjny autorytet". Zdaje się, że to słowa-klucze w debacie. Dobrze by było, gdybyśmy wiedzieli o czym rozmawiamy.

Obawiam się że obiektywnie nim jest. Przez długi czas był wyrazicielem interesu jednej tylko partii politycznej. Co za tym idzie - spora część sceny politycznej nie ma do niego zaufania i nie postrzega jako autorytet. Powołanie takiej osoby na urząd książęcy grozi poważnymi konsekwencjami. Kto jak kto, ale Książę musi mieć mocny i powszechny mandat. A jest parę takich osób w Sarmacji.

Co do zaś deklaracji o aktywności - cóż, takie deklaracje nic nie kosztują. Wolę w tym względzie obserwować rzeczywistość.

Ponadpartyjnym autorytetem jest ktoś, kto z racji braku działalności na rzecz jednej tylko partii politycznej, bądź słabego zaangażowania partyjnego, intelektu, wzorowej postawy etycznej i silnej osobowości, jest w stanie być autorytetem dla wszystkich Sarmatów, bez względu na ich poglądy i przynależność polityczną.

Kandydatura obecnego następcy tronu niestety tych wymagań nie spełnia.

[Helwetyk]

Szanowny Panie Marszałku,
Wysoka Izbo,

Wedle mojej najlepszej wiedzy Książę Baridasu dysponuje wystarczającą ilością czasu do tego, aby wykonywać obowiązki monarchy. Ze zdumieniem odbieram argumentację, w myśl której z jednej strony monarcha winien być „wizjonerem o wyrazistej osobowości”, a z drugiej spełniać wymóg „ponadpartyjnego autorytetu”. Idąc tym tokiem rozumowania, powinien być także „młody, ale doświadczony” oraz „pryncypialny, ale skłonny do kompromisu”.

Niemniej, chętnie poznałbym listę „ponadpartyjnych autorytetów”, o której wspomniał Jego Książęca Wysokość.

A od kiedy to wyrazista osobowość i wizjonerstwo wykluczają się z ponadpartyjnością?

Nazwisk żądnych wymieniać nie będę, bo nie prowadzimy tu wyborów na urząd książęcy. Jeśli do takich będzie musiało dojść - bardzo chętnie je wymienię. Każda z tych osób - a jest ich w najgorszym wypadku dwie - spełnia postulowane przez mnie wymogi.

[Karolina]

Wasza Książęca Wysokość Marszałku,
Wysoka Izbo!

Przez długi czas był wyrazicielem interesu jednej tylko partii politycznej.

Czyli najlepszym kandydatem na Księcia jest ktoś, kto "skacze" po partiach i zmienia poglądy polityczne co rusz? Śmiem w to wątpić. A z kolei, wydaje mi się, że osoba, której poglądy są ugruntowane — nie "skierowane ku interesom jednej partii politycznej" — po prostu ugruntowane, jest dobrym kandydatem na stanowisko, które wymaga konsekwencji oraz stabilności.

[Helwetyk]

A od kiedy to wyrazista osobowość i wizjonerstwo wykluczają się z ponadpartyjnością?

Moim skromnym zdaniem rozumie się samo przez się, że wizje mają swoich zwolenników i przeciwników. Albo oczekujemy od księcia tego, że będzie ponadpartyjnym autorytetem na wzór królowej brytyjskiej, albo tego, że będzie wyrazistym wizjonerem, z wszelkimi tego — dobrymi i złymi — konsekwencjami. Oczywiście, monarcha może i być „ponadpartyjny”, i posiadać wizję, ale jednak powinien się zdecydować na jedno lub drugie.

Nazwisk żądnych wymieniać nie będę, bo nie prowadzimy tu wyborów na urząd książęcy. Jeśli do takich będzie musiało dojść - bardzo chętnie je wymienię. Każda z tych osób - a jest ich w najgorszym wypadku dwie - spełnia postulowane przez mnie wymogi.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie tego, czy powinno dojść do elekcji, niewątpliwie wymaga zapoznania się z alternatywami. Jak powszechnie wiadomo, nie jestem entuzjastą obecnej formy rządów, ale mając do wyboru albo solidnego, przewidywalnego następcę tronu w osobie Księcia Baridasu, albo zafundowanie Sarmacji potencjalny wybór niewłaściwej osoby — na czas nieokreślony oraz bez możliwości odwołania — zdrowy rozsądek nakazuje mi opowiadać się za status quo.