Wniosek o wycofanie zgody na wskazanie następcy tronu

Wasza Książęca Mość,

Wysoka Izbo,

Niniejszym składam wniosek o przyjęcie następującej uchwały:


"Uchwała z dnia... o wycofanie zgody na wskazanie następcy tronu

Art.1
Sejm Księstwa Sarmacji wycofuje zgodę na wyznaczenie Mikołaja diuka Wiśnickiego na następcę tronu Księstwa Sarmacji.

Art. 2
Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

"

UZASADNIENIE:

Do wskazania kandydatury doszło w marcu 2012 roku. Sporo wody przelało się w Narwi od tamtego czasu. Aktywna wówczas osoba, jaką był diuk, jest dziś w sferze społeczno-politycznej nieaktywna całkowicie. Co więcej, nie tak dawno zrezygnował diuk ze stanowiska Kanclerza, z racji braku czasu na wykonywanie obowiązków. Pełnienie urzędu książęcego wymaga znacznej ilości czasu i zaangażowania.

Nadto, w duchu niegdysiejszego wyroku Sądu Najwyższego i zasad demokracji, Sejm ma moralne prawo do zajęcia stanowiska względem kandydatury następcy, w obliczu faktycznej możliwości wstąpienia przezeń na tron. W mojej opinii kandydatura diuka Wiśnickiego nie jest kandydaturą dobrą - także dlatego, że Książę winien być wizjonerem o wyrazistej osobowości, czego - podobnie jak aktywności - niestety nie da się diukowi przypisać. Diuk nadto nie spełnia w mojej opinii wymogu ponadpartyjnego autorytetu, jako wieloletni działacz jednego z obozów politycznych.

Z tego względu zwracam się do Sejmu o przyjęcie uchwały w drodze głosowania tajnego.

Wasza Książęca Mość,

Wysoka Izbo,

Ogłaszam debatę nad projektem uchwały, która potrwa do 9 kwietnia, do godziny 13.

(—) Michał Feliks

Wasza Książęca Wysokość Marszałku!
Wysoka Izbo!
Uważam, że Następca Tronu jest osobą mogącą być ponadpartyjnym autorytetem. Zbytnio wyrazisty charakter mógłby w tym przeszkadzać, co jest oczywiste. Jednakże rzeczywiście nieaktywność sprawia, że diuk Wiśnicki w chwili obecnej nie może przyjąć tronu. W przypadku braku uaktywnienia oraz zapewnienia o swojej stałej aktywności będę zmuszony poprzeć uchwałę.

Wasza Królewska i Książęca Wysokość Marszałku
Wysoka Izbo!

Koledzy posłowie, zwracam się z gorącą prośbą o wyjaśnienie Waszego rozumienia sformułowania "ponadpartyjny autorytet". Zdaje się, że to słowa-klucze w debacie. Dobrze by było, gdybyśmy wiedzieli o czym rozmawiamy.

Obawiam się że obiektywnie nim jest. Przez długi czas był wyrazicielem interesu jednej tylko partii politycznej. Co za tym idzie - spora część sceny politycznej nie ma do niego zaufania i nie postrzega jako autorytet. Powołanie takiej osoby na urząd książęcy grozi poważnymi konsekwencjami. Kto jak kto, ale Książę musi mieć mocny i powszechny mandat. A jest parę takich osób w Sarmacji.

Co do zaś deklaracji o aktywności - cóż, takie deklaracje nic nie kosztują. Wolę w tym względzie obserwować rzeczywistość.

Ponadpartyjnym autorytetem jest ktoś, kto z racji braku działalności na rzecz jednej tylko partii politycznej, bądź słabego zaangażowania partyjnego, intelektu, wzorowej postawy etycznej i silnej osobowości, jest w stanie być autorytetem dla wszystkich Sarmatów, bez względu na ich poglądy i przynależność polityczną.

Kandydatura obecnego następcy tronu niestety tych wymagań nie spełnia.

Szanowny Panie Marszałku,
Wysoka Izbo,

Wedle mojej najlepszej wiedzy Książę Baridasu dysponuje wystarczającą ilością czasu do tego, aby wykonywać obowiązki monarchy. Ze zdumieniem odbieram argumentację, w myśl której z jednej strony monarcha winien być „wizjonerem o wyrazistej osobowości”, a z drugiej spełniać wymóg „ponadpartyjnego autorytetu”. Idąc tym tokiem rozumowania, powinien być także „młody, ale doświadczony” oraz „pryncypialny, ale skłonny do kompromisu”.

Niemniej, chętnie poznałbym listę „ponadpartyjnych autorytetów”, o której wspomniał Jego Książęca Wysokość.

A od kiedy to wyrazista osobowość i wizjonerstwo wykluczają się z ponadpartyjnością?

Nazwisk żądnych wymieniać nie będę, bo nie prowadzimy tu wyborów na urząd książęcy. Jeśli do takich będzie musiało dojść - bardzo chętnie je wymienię. Każda z tych osób - a jest ich w najgorszym wypadku dwie - spełnia postulowane przez mnie wymogi.

[Karolina]

Wasza Książęca Wysokość Marszałku,
Wysoka Izbo!

Przez długi czas był wyrazicielem interesu jednej tylko partii politycznej.

Czyli najlepszym kandydatem na Księcia jest ktoś, kto "skacze" po partiach i zmienia poglądy polityczne co rusz? Śmiem w to wątpić. A z kolei, wydaje mi się, że osoba, której poglądy są ugruntowane — nie "skierowane ku interesom jednej partii politycznej" — po prostu ugruntowane, jest dobrym kandydatem na stanowisko, które wymaga konsekwencji oraz stabilności.

A od kiedy to wyrazista osobowość i wizjonerstwo wykluczają się z ponadpartyjnością?

Moim skromnym zdaniem rozumie się samo przez się, że wizje mają swoich zwolenników i przeciwników. Albo oczekujemy od księcia tego, że będzie ponadpartyjnym autorytetem na wzór królowej brytyjskiej, albo tego, że będzie wyrazistym wizjonerem, z wszelkimi tego — dobrymi i złymi — konsekwencjami. Oczywiście, monarcha może i być „ponadpartyjny”, i posiadać wizję, ale jednak powinien się zdecydować na jedno lub drugie.

Nazwisk żądnych wymieniać nie będę, bo nie prowadzimy tu wyborów na urząd książęcy. Jeśli do takich będzie musiało dojść - bardzo chętnie je wymienię. Każda z tych osób - a jest ich w najgorszym wypadku dwie - spełnia postulowane przez mnie wymogi.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie tego, czy powinno dojść do elekcji, niewątpliwie wymaga zapoznania się z alternatywami. Jak powszechnie wiadomo, nie jestem entuzjastą obecnej formy rządów, ale mając do wyboru albo solidnego, przewidywalnego następcę tronu w osobie Księcia Baridasu, albo zafundowanie Sarmacji potencjalny wybór niewłaściwej osoby — na czas nieokreślony oraz bez możliwości odwołania — zdrowy rozsądek nakazuje mi opowiadać się za status quo.