[ALGALA] Bitwa o Kymerion

W pierwszym dniu inwazji korpus kawalerii z częścią 3 regimentu przekroczył na barkach desantowych cieśninę między Vienbien a południową częścią Dornostii. Na brzegu w tym miejscu zastali ślady niedawno rozpoczętych robót ziemnych. Widać było, że przeciwnik niedługo przed inwazją dowiedział się o niej i próbował organizować obronę.

kawalerzysta w mundurze 'trójki' tuż przed rozpoczęciem operacji

Między górami, oznaczonymi jako Sondelskie ze wzgl. na wypływającą z nich na wschód rzekę a Kymerionem wykryto większe zgrupowanie victoriańskie. Korpus Pawłowicza dostał więc zadanie uderzenia na miasteczko, aby uderzyć na flankę Victoriańczyków i zmusić ich do poświęcenia czasu na przegrupowanie.Z kolei korpus Gustawa uderzył w kierunku południowym. Uproszczony szkic z pierwszego dnia walk:

W międzyczasie nowym dowódcą korpusu został pkpt. Luis Asven, w miejsce Piotra Pawłowicza, który nie wykazywał inicjatywy. Teren, który dzielił oddziały od Kymerionu jest podmokły i przeprawa zajęła więcej czasu.

Po drodze straż przednia musiała stoczyć potyczkę z grupą partyzantów wroga. Kawalerzyści przejeżdżali obok niewielkiego lasku, gdy padły stamtąd strzały. Natychmiast część z nich zeskoczyła z koni i ruszyła w pogoń, a pozostali ruszyli naokoło, aby odciąć przeciwnikowi drogę ucieczki. Ostatecznie zostawił on na placu boju pięciu zabitych i rannego, wśród kawalerzystów było dwóch zabitych.

Na kilka km przed miastem oddziały natknęły się na większe siły wroga, niecałe dwa regimenty. Część z nich tworzyli nieregularni ochotnicy:

Wywiązała się walka kawaleryjska na szable, bowiem piechota z 3Reg nie nadążyła za kawalerią. Widząc niemożność przebicia się przez Victoriańczyków, mimo znacznych strat im zadanych, pkpt. Asven nakazał oderwanie się od przeciwnika, aby się przegrupować i połączyć z piechotą, która ma też ze sobą lekką artylerię.

Zdobyczna artyleria rakietowa w akcji.


Gruzowiska na ulicach zdobytego Kymerionu.


Zdobyte przez Gwardię pojazdy w marszu na miasto.

W ciągu nocy, pod osłoną hasselandzkich samolotów myśliwskich i bombardujących, 4. Regiment ruszył na przód na zdobycznych pojazdach. Do północy dotarliśmy pięć kilometrów na północny wschód od Kymerionu. Tam rozegrała się krótka potyczka z victoriańskimi żołnierzami. Wygraliśmy ją bez trudu. Następnie, gdy kawaleria walczyła z wrogami, my przedarliśmy się do miasta. Kilkadziesiąt minut przed świtem zaatakowaliśmy victoriańskich obrońców. Ogień ze zdobycznych dział i naloty maszyn z eskadry Gustawa rozpędziły piechotę i zniszczyły ciężki sprzęt. Nasze zdobyczne czołgi i transportery opancerzone dokończyły dzieła. Wkroczyliśmy do miasta. Victoriańczycy ustawili tam prowizoryczne barykady, rozbite przez nasz ostrzał. Ostatni gest oporu spotkaliśmy na placu rynkowym, gdzie stał wrogi czołg ciężki. Opierał się on, niszcząc pięć naszych maszyn, lecz piechotą z bronią ppanc. okrążyła go. Kilka strzałów w silnik od tyłu załatwiło sprawę. Maszyna wybuchła. W tym momencie do miasta powróciły siły przeciwnika, dotąd zmagające się z 3. Regimentem Kawalerii. Widząc jednak liczebność i skuteczność naszego Regimentu, partyzanci owi poddali się po kilku strzałach. Bitwa o Kymerion została zakończona o godzinie ósmej minut czterdzieści pięć, kiedy to nad ratuszem tejże metropolii zawisła Hasselandzka flaga i sztandary 3. Regimentu Kawalerii, 4. Regimentu Piechoty i Sił Powietrznych Gwardii Hasselandzkiej, które to przez swoją odwagę, koordynację i współpracę zajęły miasto w imię Hasselandu!

Victoriańskie jednostki szturmujące miasto.


Czołg wojsk hasselandzkich na pozycji bojowej.


Pościg za wrogiem.


Artyleria rakietowa GH podczas obrony miasta.


Kapitulacja jednostek victoriańskich szturmujących miasto.

Po zdobyciu Kymerionu i w nim i za jego przedmieściami panował spokój. Nasi odpoczywali po wygranej bitwie. Testowano zdobyczny sprzęt. August już miał przekazać drogą radiową Lordowi Marszałkowi GH wspaniałą wiadomość o zajęciu miasta, gdy pola wokół Kymerionu zaroiły się victoriańskimi żołnierzami. Otworzyli oni ogień z najcięższych dział, chcąc usilnie odbić metropolię. Gwardziści chwycili za broń, część wsiadła do maszyn, część stanęła przy armatach. Po kilku godzinach walki jeden z pocisków, czy to zagubiony z hasselandzkiego moździerza czy celny z victoriańskiej armaty, trafił w wieżę ratusza, kolejny w kościelną dzwonnicę. Walka była krwawa, co chwila na ziemię padały dziesiątki atakujących i obrońców. Zaczęło się ściemniać, lecz bitwa dalej trwała, oświetlana przez powietrzną batalię samolotów Gustawa i victoriańskich l, z przewagą naszych sił powietrznych. Wróg był teraz bombardowany i ostrzeliwany, więc chciał się wycofać. Uniemożliwiły mu to czołgi i kawaleria GH, które wyjechały z miasta i otoczyły przeciwnika. Victoriańczycy, będąc w patowej sytuacji, poddali się o 10:30, po niemal dwudziestu czterech godzinach nieprzerwanej walki. August skontaktował się drogą radiową z Lordem Marszałkiem Gwardii Hasselandzkiej, by przekazać mu wiadomość o zwycięstwie i wysłuchać dalszych rozkazów.

GH w marszu na wzgórze 114.


Oddziały obrony miejskiej w Kymerionie.


Czołgi w drodze na wzgórza.

Po tym zwycięstwie nad Victoriańczykami kawaleria Asvena ruszyła do Granshawn. W Kymerionie sformowano prowizoryczne oddziały obrony miejskiej, na wypadek kolejnego kontrataku wroga. Potem, o godzinie siedemnastej wypoczęcia Hasselandczycy wyruszyli, by wspomóc siły GH atakujące wzgórze 114. Droga na południe była długa i ciężka. Na szczęście po drodze otrzymano wsparcie ze strony mieszkańców przydrożnych wiosek w postaci prowiantu i różnych drobiazgów. Na drogę wzięto pokaźne ilości benzyny do zdobycznych pojazdów wcielonych do Regimentu. Trzydzieści dziewięć kilometrów na północ od wzgórz nastąpiła niewielka potyczka z oddziałem victoriańskich partyzantów i maruderów. Po kilku strzałach poddali się oni i można było ruszyć dalej.

Tylko ostrożnie, żebyście sie nie rozpędzili i do Slawonii nie wjechali

Tylko ostrożnie, żebyście sie nie rozpędzili i do Slawonii nie wjechali

Dokładnie studiowaliśmy mapy przed rozpoczęciem operacji Jakkolwiek brakuje takich naprawdę aktualnych. No, teraz trzeba będzie wprowadzić parę korekt