Pokoik selekcjonera reprezentacji Tropicany

Teraz kilka sezonów ciężkiego budowania składu. Będzie nieco trudniej przez narzucone ograniczenia (transfery wyłącznie zawodników hiszpańsko nazwiskowych), ale mam nadzieję że efekt na następnym v-mundialu będzie zadowalający.

[zbbrow]

Naprawdę piękny debiut, dzielnie walczyliśmy, brawa dla trenera!

[t.demollari]

Będzie nieco trudniej przez narzucone ograniczenia (transfery wyłącznie zawodników hiszpańsko nazwiskowych)

To ja ułatwię ten trenerski znój - jak masz vipa to w lidze v-mundialowej możesz sobie zmieniać imiona piłkarzy (jeden raz na piłkarza).

To ja ułatwię ten trenerski znój - jak masz vipa to w lidze v-mundialowej możesz sobie zmieniać imiona piłkarzy (jeden raz na piłkarza).

Wydawało mi sie to za proste, ale jak pojawią się trudności w budowie drużyny to zacznę "oszukiwać"

Compañero treneiro się nie chwali, a tymczasem nasza reprezentacja w Lidze Mikroświatowej uszczknęła nieco punktów Starosarmacji i Slawonii. Zwycięstw wprawdzie na razie brak, ale liczymy, że i one wkrótce nadejdą!

Ahoj!
​
Odkąd trener rybczak zaczął brylować na szczytach sarmackiej Ekstraklasy, prowadzenie słabiutkiej Tropicany stało się dlań zbyt obciachowe. By więc nie siać zgorszenia na salonach, przekazał stołek selekcjonera reprezentacji trenerowi szlajających się gdzieś po niższych ligach Piratów. Do zmiany doszło przy samej końcówce sezonu. Zaniedbany zespół przegrał większość ostatnich meczów, stąd jedynym celem dla nowego prowadzącego było nie zajęcie zaszczytnego ostatniego miejsca, Udało się, po dwóch zwycięstwach i jednej porażce Tropicańczycy zdołali uplasować się na pozycji dziesiątej, czyli w dolnej części tabeli, ale jednak całkiem blisko środka.

Niestety w życiu nie może być zbyt różowo. Zaniedbania poprzedniego selekcjonera doprowadziły do osiągnięcia bardzo słabego WR przez większość drużyny. Ponieważ zaś planujemy kontynuację polityki poprzednika, czyli przyjmowanie do reprezentacji jedynie zawodników czystej krwi tropicańskiej, oznacza to, że budowa drużyny będzie bardzo powolna i raczej nie ma co marzyć nawet o wyjściu z grupy na zbliżającym się v-Mundialu.

Bić kurdupli!

Po blamażu ze Sclavinią, spowodowanym absencją trenera, piłkarze Tropicany weszli nareszcie naprawdę w nowy sezon. Na początku starcia z podłymi rewolucjonistami z Gnomii mieliśmy mieszane uczucia. Przeważali nad nami wszystkim, prócz wzrostu. Jednak charyzmatyczne przemówienie naszego WIELKIEGO i WSPANIAŁEGO El Dictatore rozpaliło w sercach zawodników najwspanialszej wyspy płomień szczerej kontrrewolucji, piłkarzom Gnomii nadszarpnęło zaś mocno ducha walki. Dzięki temu już w 7. minucie osiągnęliśmy wynik 1-0. Później, mimo zdradliwej gry przeciwnika, który doprowadził do kontuzji naszego czołowego atakującego, heroiczna obrona nie dopuściła do zmiany wyniku. W ten sposób nasz NIEUSTRASZONY Wódz po raz kolejny poprowadził Naród ku całkowitemu zwycięstwu.

​¡Viva El Dictatore! ¡Viva la Contrarrevolución! ¡Abajo los Gnomos!

Gorzej niż poprzednio

Po zmiażdżeniu destrukcyjnych rewolucjonistów z Gnomii, zajęciu drugiego miejsca w tabeli, zaraz za bratnim narodem sclavińskim, i znalezieniu miejsca w drugim koszyku, bohaterska kadra narodowa Tropicany ruszyła na mundial do Leblandii. Podobnie jak ostatnio, już na starcie czekał nas ciężki przeciwnik, tym razem wyszkolona na boiskach zbudowanych przez zielnyborskich despotów z krwawicy biednych plebejów drużyna przebrzydłych Teutonów. Znając przebiegłą chytrość tego przeciwnika postanowiliśmy nie bawić się w żadne konwenanse i osłonić bramkę zwartą burtą żywego okrętu. Doskonała gra naszej pomocy utrzymywała przeciwnika z dala od bramki przez niemal cały mecz... niestety w 80. minucie nie podołała. W rezultacie przegrywamy 1-0, nie powtarzając historycznego sukcesu trenera Gustúlopulo, który w meczu otwarcia poprzedniego mundialu zremisował z Baridasem.

Nie opuszczamy jednak jeszcze pokładu! Nasi dzielni zawodnicy już trenują przed meczem z Nordatą i, do stu piorunów, odbiją sobie z nią dzisiejszą porażkę!

Po rozegranym tydzień temu meczu, na placu Sol, na którym rozstawiono wielkie ekrany transmitujące na żywo mundial w Leblandii, tłumy rozentuzjazmowanych Tropicańczyków wiwatowały na cześć WSPANIAŁEGO El Dictatore i jego drużyny. Reprezentanci Słonecznej Wyspy uczynili milowy krok, po raz pierwszy w historii pokonując w spotkaniu o stawkę drużynę z wyższej półki. Choć Trizondal nie najlepiej pokazał się w poprzednim sezonie, to jednak był on przed tym spotkaniem zdecydowanym faworytem. Mimo to GENIUSZ TAKTYCZNY oraz NADLUDZKA ZDOLNOŚĆ PRZEWIDYWANIA trenera, a także lwia zaciekłość drużyny pozwoliły odnieść druzgocące zwycięstwo.

Naszego entuzjazmu nie mogą zamącić nawet fałszywe pogłoski rozsiewane przez rewolucyjnych agentów, jakoby dobrą grę zespołu zapewniły grube łapówki. To zwycięstwo dodało nam skrzydeł, a te zabiorą nas na sam szczyt!

¡Hasta el final siempre!

Gdy Tropicana zremisowała ze słabą Federacją Nordacką, wandejskie jaczejki zaraz poczuły krew, rozsiewając pogłoski o złym przygotowaniu naszej reprezentacji, która dotąd miała rzekomo "tylko szczęście". Nawet najwierniejsi działacze kontrrewolucji na chwilę zwątpili. Rzeczywistość szybko jednak ukarała niedowiarków.

Nasz WSPANIAŁY El Dictatore raz jeszcze dowiódł swych nadludzkich przymiotów, tym razem dobitnie pokazując, że przyszłość nie ma dla niego żadnych tajemnic. Nieoczekiwanie dla wszystkich zwykłych śmiertelników Starosarmacja zajęła w swej grupie pierwsze miejsce, czyniąc dla naszej reprezentacji drugą lokatę bardzo wygodną. Po osiągnięciu tego sukcesu, aby udowodnić, że kontentujemy się niższym miejscem jedynie z własnej chęci, doszczętnie rozbiliśmy Teutonię 2-0.

Ćwierćfinałowy mecz ze Starosarmacją oczywiście nie należał do łatwych, jednak nasza żelazna obrona skutecznie zastosowała starą doktrynę tropicańskiej myśli szkoleniowej: "Piłka może przejść, napastnik nie". W rezultacie udało się wyeliminować z gry Rankine'a, co całkowicie podkopało morale rywali, tak że nie zbliżali się już nawet do naszej bramki. Ostatecznie doszło do karnych, w których Pere Fabregas po raz kolejny udowodnił, że zasługuje na opaskę kapitana, nie tylko jako światowej klasy bramkarz, ale także zimnokrwisty strzelec, którego trafienie ostatecznie zadecydowało o zwycięstwie.

Nikt na wyspie nie ma już wątpliwości, że drużynę prowadzi prawdziwy Przywódca Narodu i Mąż Opatrznościowy. Wszyscy są pewni, że pokona on Dreamland, tak jak zwyciężył jego wasalów w czasach wojny awarskiej!

¡Viva El Dictatore! ¡Arriba Tropicana!