AZUL a nowa rzeczywistość formalno-prawna

Rada może uznać już nadany tytuł, ale jak wspomniałem, żaden z pracowników AZUL takowego nie ma.

Zwracałem uwagę w Sejmie na to, że ustawa podkłada nogę uniwersytetom działającym w sposób odmienny niż AS, ale cóż.

Przede wszystkim — dzięki za zainteresowanie. Odpowiem w czwartek/piątek. Sesja boli. :(

Zwracałem uwagę w Sejmie na to, że ustawa podkłada nogę uniwersytetom działającym w sposób odmienny niż AS, ale cóż.

Niezmiennie sygnalizuję, że tak, jak nic nie stało na przeszkodzie zgłoszeniu stosownych poprawek, tak i obecnie nic nie stoi na przeszkodzie zgłoszeniu stosownej nowelizacji. Ustawa o edukacji sarmackiej i instytucjach nauki nie jest świętą księgą, w której nie można zmienić ani przecinka. To zabrzmi przeraźliwie wyświechtanie, za co z góry i z dołu przepraszam, ale Sejm jest dla obywateli.

Owszem, jednocześnie można być przeciwnym ustawie i nie widzieć sensu składania poprawek. Ewentualnie poprawki te polegałyby na przeredagowaniu ustawy w taki sposób, że dużą część należałoby napisać od zera lub wypaczyłoby to intencje wnioskodawcy. Przy założeniu, że nie jest się entuzjastą projektu, wyręczanie wnioskodawcy w jego pracy i pisaniu czegoś od nowa, mając na uwadze sceptyczne podejście do całego pomysłu, nie jest rozwiązaniem.

Innymi słowy, skoro wnioskodawca przekonuje oponenta, że projekt jest dla jakiejś dziedziny dobry, to po jego stronie należy dopilnowanie i zadbanie, żeby efekty legislacji faktycznie takie były. Robienie tego przez rzeczonego oponenta który stoi na stanowisku, że jest inaczej, jest lekko mówiąc, zabawne.

Nic nie stało na przeszkodzie żeby zgłosić poprawkę, nic nie stoi na przeszkodzie żeby ją zgłosić teraz, ale równie nic nie stoi na przeszkodzie, żeby przeprowadzić derogację.

Wielmożny Panie Kanclerzu!

Owszem, jednocześnie można być przeciwnym ustawie i nie widzieć sensu składania poprawek. Ewentualnie poprawki te polegałyby na przeredagowaniu ustawy w taki sposób, że dużą część należałoby napisać od zera lub wypaczyłoby to intencje wnioskodawcy. Przy założeniu, że nie jest się entuzjastą projektu, wyręczanie wnioskodawcy w jego pracy i pisaniu czegoś od nowa, mając na uwadze sceptyczne podejście do całego pomysłu, nie jest rozwiązaniem. […]

Miał Wicehrabia świadomość zarówno tego, że projekt cieszy się, co do zasady, poparciem większości sejmowej, jak i tego, że głosy, jakie pojawiły się podczas debaty, a które nie zostały ujęte w formie poprawek, mieściły się w zakresie przedmiotowym projektu. Przedstawia się Wicehrabia w roli kogoś, kto rozkłada ręce w geście bezradności, choć posiadał — i posiada nadal — wszelkie narzędzia niezbędne do tego, aby konkretne zagadnienie będące przedmiotem tej dyskusji rozwiązać w sposób pożądany przez jej uczestników. To Wicehrabia bezzasadnie oczekuje, że zwolennicy projektu będą wyręczali opozycję w jej naturalnej dla systemu parlamentarnego roli.

Przepis ustawy „Księstwo Sarmacji uznaje zatwierdzone przez Radę Nauki tytuły naukowe nadane przez instytucje, które zakończyły działalność lub mają siedzibę poza terytorium Księstwa Sarmacji” wystarczy zamienić na „Księstwo Sarmacji uznaje zatwierdzone przez Radę Nauki tytuły naukowe nadane przez instytucje, które zakończyły działalność lub mają siedzibę poza terytorium Księstwa Sarmacji”, aby AZUL mógł ustanowić i nadać stosowne tytuły naukowe, a Rada Nauki mogła je zatwierdzić.

Ze swojej strony pozostaję otwarty na wszelkie postulaty ze strony uczelni.

Poprawki składa się, kiedy chce się poprawić projekt. Kiedy jest się jemu przeciwnym w całości, wtedy nie głosuje się za jego przyjęciem. Nie można zarzucać komuś, kto był przeciwny projektowi w całości i nie przyczynił się do jego uchwalenia o to, że w zasadzie też miał współudział w wejściu w życie koślawego przepisu.

Od kiedy głosowanie przeciw lub wstrzymanie się od głosu, jest uznawane za współodpowiedzialność w uchwaleniu jakichś przepisów?

Propozycja przedstawiona przez WKW w poście powyżej, też mnie nie zadowala, dlaczego więc miałem ją składać?

Nie można zarzucać komuś, kto był przeciwny projektowi w całości i nie przyczynił się do jego uchwalenia o to, że w zasadzie też miał współudział w wejściu w życie koślawego przepisu.

Abstrahując od tego, że nie uważam regulacji za „koślawe” (choć nie mam też wątpliwości co do tego, że praktyka część regulacji zweryfikuje — jak zawsze), najwyraźniej różnimy się co do roli parlamentarzystów. Nie chcę uderzać w wysokie tony „współudziału”, ponieważ jest oczywiste, że za projekt odpowiadają ci posłowie, którzy za nim głosowali; ze swojej strony liczę, rzecz jasna, na to, że spełni pokładane w nim nadzieje. Sygnalizuję jedynie (lub aż), że jeżeli Wicehrabia uważał projekt za zły, mógł Wicehrabia skorzystać z narzędzi, które spowodowałyby, że w jego ocenie projekt stałby się mniej zły.

Sedno sprawy jest takie, że nikt nikomu nie chce rzucać kłód pod nogi, więc jeżeli AZUL będzie ostatecznie zainteresowany dołączeniem do ogólnosarmackiego systemu instytucji nauki — tym lepiej.

Propozycja przedstawiona przez WKW w poście powyżej, też mnie nie zadowala, dlaczego więc miałem ją składać?

Ta propozycja jest pochodną głosów, jakie pojawiły się w tej dyskusji — z tego, co czytam, wynika, że głównym problemem wydaje się być kwestia „początkowych” tytułów.

Dla mnie problemem nie jest poszczególny przepis sam w sobie, ale obrany kierunek. Czyli regulacja czegoś, co może działać bez regulacji, a same regulacje mogą w przyszłości sprawiać problemy.

To nie jest kwestia złożenia poprawki, ale bardziej światopoglądowa. Uzasadniłem swoje zdanie — regulacje mogą same z siebie się wykoleić, po pewnym czasie odczuje się brak swobody i przymus postępowania według schematu. Do tego dojdą sytuacje, których nie przewidzieliśmy. Dlatego nie jestem entuzjastą pomysłu in abstracto, nie konkretnych założeń samych w sobie. Stąd jakakolwiek poprawka by mnie ostatecznie nie zadowoliła. O tym, co byłoby "mniej złe", dowiadujemy się zawsze po problemie jaki nastąpił. I dlatego też obawiając się tego, nie zagłosowałem za projektem.

Złożymy tę poprawkę, ale dalej nie mamy pewności, że za miesiąc nie będzie trzeba znowu łatać ustawy.

Samej zaś poprawki nie mogłem złożyć, bo o tym że będzie potrzebna, wiemy dopiero teraz. Nie wiedziałem, że AZUL będzie chciało się przekształcić, chociaż sugerowałem że tak być może — przy czym nie przewidziałem, jaki dokładnie obierze kierunek. Gdybym wiedział, że poprawka o takiej treści się przyda, to bym pewnie ją złożył. Tak samo jak gdybym wiedział że się przewrócę, to bym się położył.

Dla mnie problemem nie jest poszczególny przepis sam w sobie, ale obrany kierunek. Czyli regulacja czegoś, co może działać bez regulacji, a same regulacje mogą w przyszłości sprawiać problemy.

Jeżeli chcemy, aby w profilach pojawiły się oficjalnie uznawane tytuły naukowe — jakieś regulacje są potrzebne. Czy instytucje nauki mogą działać bez regulacji? Oczywiście. Po wejściu ustawy w życie też będą mogły (co będę niezmiennie, z uporem, powtarzał — ta ustawa nie ustanawia żadnych nakazów).

Złożymy tę poprawkę, ale dalej nie mamy pewności, że za miesiąc nie będzie trzeba znowu łatać ustawy.

Oczywiście, że nie. I za kwartał, i za pół roku… Ustawę o obywatelstwie sarmackim zmienialiśmy siedemnaście razy od samego 2014 roku, kiedy to uchwaliliśmy ją od nowa, choć w zasadzie to ta sama regulacja.

Przede wszystkim — sorry, że tak późno.

Właśnie przeczytałam wspomnianą Ustawę. A może władze AZUL-u zdecyduje się na transformację w kierunku instytutu naukowego?

Tutaj pojawia się problem: instytut naukowy może nadawać tylko tytuły naukowe mgra net. (swoją drogą, magister jako tytuł naukowy — kto to widział) i dra net.; nadawanie tych wyższych zarezerwowane jest dla szkół wyższych. Tylko by takową zostać, trzeba prowadzić kształcenie studentów, na które nie mamy zasobów, a przede wszystkim — chęci, by robić to w sposób systemowy. Wiadomo, że można komuś coś podpowiedzieć, polecić książki do przeczytania itd., ale żeby organizować takiemu gagatkowi studia, no to… po prostu mi się nie chce — wystarcza mi pisanie kolokwiów i egzaminów w prawdziwym życiu. Więc ani jedno, ani drugie rozwiązanie nie pasuje.

Jeśli nie – chciałby Wielmożny przygotować projekt funkcjonowania projektów edukacyjnych na terenie Baridasu?

Jeżeli nie będzie dało się inaczej — pewnie. Myślę, że można by też pogadać o tym z Teutonią, która również dostrzega, jak wadliwe są uchwalone przepisy.

Odnośnie do pomysłów, byśmy tytuły zdobyli gdzie indziej — ja o tytuł naukowy na obcej uczelni ubiegać się nie zamierzam. Ślicznie widać, jak to, co obecne przepisy miały pobudzać i napędzać — wygaszają nikomu niepotrzebnymi regulacjami.