Dzienniki Baridajskie

Wasza Królewska Wysokość,
Baridajki, Baridajczycy,
Sarmatki, Sarmaci !



Chciałbym was zachęcić do wspólnej zabawy. Inicjatywy która wydaje mi się ciekawa, a która w mym mniemaniu może rozruszać naszą wspólnotę. Nie mam na myśli tutaj nic nowego, ten projekt niegdyś funkcjonował w Baridasie, tylko pod inną nazwą. Mowa tu o tzw pamiętnikach baridajskich, nie jest to nic odkrywczego. Wydaje się że może nam to pomóc pisać naszą historię dla potomnych, skoro za bardzo nam nie wychodzi patrzenie, opisywanie przeszłości, jak i zresztą planowanie jutra. To może dobrym pomysłem jest pisanie jej na bieżąco, opisywanie otaczającej nas rzeczywistości z perspektywy każdej chętnej Baridajki, chętnego Baridajczyka, a nóż może się coś ruszy. W każdym razie wydaje się to być jakimś krokiem naprzód.

26 styczeń 2019r.

Mroźnie przywitało mnie Królestwo Baridasu. Sroga zima daje swe znaki, nie jest różowo wręcz przeciwnie jest biało. Baridas nie widział takiej zimy od niepamiętnych lat. Drogi na peryferiach, a zwłaszcza na północnych krańcach Królestwa są zasypane i nieprzejezdne, gdyby nie pomoc miejscowej ludności to bym nie dojechał do swego dworku w Zollern. Rzecz jasna poczęstowałem ich ciepłą strawą i rozgrzewającym napitkiem. Następnie w słuchałem się w ich opowieści, plotki krążące po całym Baridasie. Głośno już się mówi o zarazie, wirusie który dziesiątkuje ludność w Republice Południowego Baridasu. Choroba ta ponoć nie bierze jeńców, oraz w błyskawicznym tempie się roznosi. Ponoć tłumy uchodźców kierują się w stronę Wedli, gdzie zorganizowano klinikę i obóz repatriacyjny za sprawą Wicehrabiego von Tehen - Dżeka. Dziwić może brak reakcji Dworu Królewskiego na wydarzenia w RPB. Ptaszki ćwierkają że Król jest niechętny południowcom, tylko dlatego że nie nawrócili się na religię máluską, a dalej wznoszą modły do majora Bravo. Jedni zaś twierdzą że sprawka scholandzkich służb specjalny którzy w ten sposób próbują się odgryźć za Awarę. W każdym razie sytuacja nie przedstawia się najlepiej, co powoduje że nie potrafię skupić się na swojej pracy, a dopiero od niedawna zajmuje stanowisko pisarza w rządzie królewskim. Co więcej mocno mnie to rozprasza, a mam dosyć ambitne plany jeżeli chodzi o Księstwo Sarmacji. Cóż zobaczymy co przyniesie jutro, bo na dzień dzisiejszy mam dosyć, trzydziestu chłopów na wyżywieniu nie licząc służby, a każdy z nich je za trzech i mam mocne problemy osobiste.

(-)Friedrich von Hohenzollern.

26 stycznia a.d 2019

AF von Tehen-Dżek

Nie tak dawno objąłem funkcję Premiera Rządu JKM, a tutaj prawie koniec miesiąca. Nijak patrzeć, był to okres niezwykle pracowity, a jeszcze bardziej pracowite dopiero na nas czekają. Udało się skompletować połowę Rządu, pozostałych szukamy, ale jest dobrze. Wyjrzałem przez okno, ujrzałem śnieg. Zastanowiłem się, po co znowu spadł. Na termometrze było -14 stopni. Tak zimno nie było od dawna, więc założyłem puchową kurtkę zanim wyszedłem do biura. Po drodze widziałem ludzi z różnych zakątków kraju. Przybyli do Wedli, aby się ogrzać, ale tutaj również spotkało ich rozczarowanie.

Po drodze odwiedziłem zorganizowaną przeze mnie klinikę. Widziałem cierpiących ludzi, którzy ledwo byli w stanie mówić. To martwiące, że kolejni ludzie odchodzą chorzy na niezidentyfikowaną chorobę. Najgorsze jest to, że nawet najwspanialsi baridajscy medycy nie byli w stanie nic zaradzić. Postanowiłem wysłać list do wicehrabiny Sorchy Raven, być może ona wie, co może być z nieszczęśnie chorymi. Jak wiem, jest ona specjalistką jeżeli chodzi o zielarstwo i z pewnością zna wszelkie medykamenty.

Poszedłem dalej. Po drodze zbierałem biedaków i dawałem im jadło. Sytuacja w pałacu jest nieporównywanie lepsza od sytuacji poza nim. Jednakże zapewniłem ich, że to niedługo się zmieni. Na szczęście jednak nie wszyscy byli nieszczęśliwi. Z oddali usłyszałem śmiech dzieci, bawiących się na śniegu. Jakże uradowało się serce moje, gdy ujrzałem jak beztrosko się bawią. Nie mogłem się oprzeć i przywitałem jednego chłopca, który oddalił się zbyt daleko od równieśników. Zapytałem się, jak mu się wiedzie. Kończąc rozmowę o nieszczęsliwych losach jego rodziny dałem mu sakiewkę z libertami.

26 stycznia 2019

Ostatnio dużo jeżdżę i zwiedzam. Od początku roku byłem w Rotrii, gdzie bardzo mi się spodobało. Zaczynam poznawać kulturę i religię. Zostałem wyświęcony na prezbitera Koscioła Rotryjskiego. Dziś odwiedziłem Rzeczpospolitą Obojga Narodów - też u nich ciekawie.
Cały czas mam jednak w głowię reformę Królewskiej Gwardii Baridasu jak również rozwój ELS i rodu. A właśnie od tygodnia mam syna - muszę list do niego napisać.

Ciekawe co przyniesie następny tydzień...

26 stycznia 2019

Siedziałam sobie w swojej chacie nie wadząc nikomu, aż tu nagle słyszę galopujące konie, pomyślałam "pewnie znów poborcy zbierają podatki, ale żeby aż do lasu się zapuścili...". Nagle ktoś puka do drzwi i woła "Odmykaj rychło wrota Sorcho, sprawę pilną mam i nader ważką!".Raczej nie czuję dymu, więc nie pali się, jednak ton był tak krzykliwy, że i mnie się stres udzielił. Otworzyłam, umyślny wręczył mi papirus z opisem sprawy dla której gnał jakby podszyty wiatrem. Zadumałam się... Po chwili rzekłam "A wracaj do czcigodnego Alfreda, ukłoń się nisko, pozdrów od wiedźmy i przekaż, iż zabieram się za tworzenie mikstur, jednak dodaj, bo to ważne, że zimową porą trudno będzie o świeże produkty, zatem będę musiała zadowolić się suszonymi. Jeśli chcecie skuteczne mikstury, to musicie mi dostarczyć jakąś dziewkę do pomocy, tylko nie strachliwą. Oczekujcie mojej odpowiedzi niebawem.
Posłaniec poszedł, a ja zaczęłam przeglądać swoje księgi.

1 lutego a.d. 2019

Realioza nie oszczędza żadnej żywej duszy. Poczułem, jak powoli próbuje się dobrać również do mnie, jednak zwiększyłem odporność, zarówno na choroby bakteryjne, jak i wirusowe, więc nie dała rady mnie złapać. Jednak nie wszyscy uszli przed chorobą. Nie ma wśród Baridajczyków dbałości o swoje zdrowie i kolejni mieszkańcy chorują.

W czwartek posłałem do wiedźmy dziewkę, tak jak prosiła, odważną na tyle, że sama przez las iść chciała. Nie pozwoliłem jej jednak i kazałem trzem żołnierzom zmierzać razem z nią. Niestety hrabiny Sorchy nie było już w chatce. Doszły mnie słuchy, że wyrzekła się lasu i przeniosła na plaże w Ciuad de Bravo.

2 lutego a.d 2019

Już niedługo przybędzie do Królestwa Baridasu Królowa Teutonii. Niewiarygodnie się stresuje, gdyż pierwszy raz będę w miarę możliwości aktywnie uczestniczył w wizycie dyplomatycznej. Garnitur już uprasowałem, krawat leży. Obawiam się tylko, że zająknę się witając Jej Królewską Mość, albo palnę coś głupiego. Przemówienie ćwiczyłem setki razy i znam je na pamięć, ale na wszelki wypadek wezmę kartkę. Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło - powtarzam sobie od dwóch godzin - Byle tylko nie powtórzyć Kugarii i będzie dobrze.

26 luty 2019

Przybywam na spotkanie z losem do Królestwa Baridasu. Mróz jeszcze trzyma, nie tylko temperatura otoczenia, ale też atmosfera nad Baridasem. Wielka smuta rzecz nazwać można...

Zadomowiłem się w pięknej stolicy, Almerze. Łezka jeszcze poleciała, przed niedawnem przeniosłem się z innego pięknego miasta-Grodzisk. Mam nadzieję, że będę w stanie przyjeżdżać tam częściej.

Ale to nic. Mam misję, każdy ją ma. Ja swoją muszę wyknać...

28 luty 2019

Jak każdego ranka szybka kawa, spojrzenie za okno lekko zamglone (chyba trzeba już umyć, bo nic nie widać...) i zabieram się za smażenie pączków. Może akurat ktoś przyjdzie w odwiedziny, a tu tłusty czwartek akurat i co, pączków by zabrakło, tak być nie może.
Zatem stoję przy kuchni i wspominam Yennefer, jak razem robiłyśmy kulinarne doświadczenia, co prawda nieliczni smakosze nie dożywali wieczora, ale frajda była.
Zatem do dzieła, może ktoś po tych moich słodkościach przeżyje

28 luty 2019

Puk, Puk zapukał Julian do drzwi malowniczo położonego w Ravenspell domku w nadziei, że uda mu się zakosztować słodkiego pączka, którym obiecała go uraczyć przemiła gospodyni o przenikliwym spojrzeniu i jakże ciepłym usposobieniu.

Dziękując za zaproszenie przynoszę butelkę naszego rodowego trunku z Gideny. Julian wręczył witającej go uroczej szeptunce już od progu szampana, który pędzony jest na Zamku Momerie, a gospodyni wstawiła go do lodu.

28 luty 2019

Wczoraj śmieszna sprawa mi się wydarzyła. Zabrakło mi atramentu! Ale już zakupiłem prosto z almerskiego sklepu. Wspaniale się nim pisze.

Dziś Tłusty Czwartek. Również zjadłem pączki (10) i jestem wesoły.

Już się powoli zadomawiam w Almerze. Mam już pomysł na zakup działki. Pewną działkę już sprawdziłem.