SŁOWNIK POLSKO- TEUTOŃSKI
ÚR POLNIŠ- TEUTONIŠ ŠPRAKBOK
ÚR POLNIŠ- TEUTONIŠ ŠPRAKBOK
Konsylium Języka Teutońskiego oddaje do dyspozycji użytkowników "Słownik polsko- teutoński", który zawiera wszystkie dotąd zebrane słowa i aktualizowany jest na bieżąco. Dodatkowo poniżej przedstawiony ogólny, krótki zarys wymowy w oparciu o Międzynarodowy Alfabet Fonetyczny.
Wyjaśnienie skrótów i przypisów przy hasłach polskich:
[ż] - rodzaj żeński
[m] - rodzaj męski
[n] - rodzaj nijaki
[l.mn.] - liczba mnoga
Wyjaśnienie skrótów i przypisów przy hasłach teutońskich:
[úre] - rodzaj żeński
[úr] - rodzaj męski
[l.mn. - en] lub [l.mn. -n] - liczba mnoga i jej końcówka*
[deklinacja I] lub {deklinacja II] - rodzaj deklinacji rzeczownika
* trzeba pamiętać, że rodzajnikiem liczby mnogiej w mianowniku jest zawsze [úren].
Wyjaśnienie skrótów i przypisów przy hasłach polskich:
[ż] - rodzaj żeński
[m] - rodzaj męski
[n] - rodzaj nijaki
[l.mn.] - liczba mnoga
Wyjaśnienie skrótów i przypisów przy hasłach teutońskich:
[úre] - rodzaj żeński
[úr] - rodzaj męski
[l.mn. - en] lub [l.mn. -n] - liczba mnoga i jej końcówka*
[deklinacja I] lub {deklinacja II] - rodzaj deklinacji rzeczownika
* trzeba pamiętać, że rodzajnikiem liczby mnogiej w mianowniku jest zawsze [úren].
Zasady korzystania ze słownika:
Wchodząc na stronę słownika możemy wybrać jeden z sześciu modułów wyszukiwania:
1. polsko- teutoński
2. polsko- baridajski
3. teutońsko- polski
4. baridajsko- polski
5. teutońsko- baridajski
6. baridajsko- teutoński.
Wpisując w pole wyszukiwania znak %, ukaże się nam cały zasób słownika w danym module. Wpisując na przykład D% lub d% ukażą się nam wszystkie słowa zaczynające się na literę D w danym module.
Wchodząc na stronę słownika z poniższego odnośnika, użytkownik zostanie przekierowany na moduł zawierający zasób słownictwa w module słownika polsko- teutońskiego. W każdej chwili można zmienić moduł.
Ogóle zasady wymowy:
Każdy z trzech dyftongów staramy się wymawiać, jak jednolite samogłoski:
ú [ʊɪ] - usta jak przy wymowie 'u', lecz wymawiamy 'i'
á [aɪ] - usta jak przy wymowie 'a', lecz wymawiamy 'i'
ó [ɔɪ] - usta jak przy wymowie 'o', lecz wymawiamy 'i'
Przy ogólnej wymowie samogłosek staramy się utworzyć w jamie ustnej większą przestrzeń rezonansową niż przy wymowie samogłosek polskich.
Dodatkowo:
Samogłoskę 'e' wymawiamy na końcach wyrazów jako [ə], nie jest to dźwięk polskiego 'e', lecz bardziej zbliżony do 'y'.
Przy wymowie spółgłosek większość zachowuje się w taki sam sposób, jak w języku polskim. oprócz 'h' oraz 'r'.
Spółgłoskę 'r' wmawiać możemy na dwa sposoby:
[ʁ] - jest to 'r' języczkowe, nie wymawiamy go tak, jak w języku polskim, czyli na przodzie języka, lecz staramy się wydobyć wibracje z tyłu. Ten rodzaj dźwięku występuje w rdzeniach słów.
[ɐ] - jest to de facto samogłoska, oznaczająca rozluźnienie mięśni podczas artykulacji. Występuje na końcach wyrazów, bądź prefiksów typu ver-, er-, tser-. Wymową przypomina dźwięk pomiędzy 'a' oraz 'e'. Dopuszcza się wymowę niedokończonego 'a'.
Spółgłoskę 'h' również możemy wymawiać na dwa sposoby:
[x] - jest to 'h' podobne do polskiego, występuje po samogłoskach: a, u, o
[ç] - język bardziej przylega do podniebienia niż jest to w przypadku [x]. Puszczony prąd powietrza w taki układzie język- podniebienie daje dźwięk [ç], występuje po samogłoskach: i, e
š [ʃ] - jak polskie 'sz'
Wchodząc na stronę słownika możemy wybrać jeden z sześciu modułów wyszukiwania:
1. polsko- teutoński
2. polsko- baridajski
3. teutońsko- polski
4. baridajsko- polski
5. teutońsko- baridajski
6. baridajsko- teutoński.
Wpisując w pole wyszukiwania znak %, ukaże się nam cały zasób słownika w danym module. Wpisując na przykład D% lub d% ukażą się nam wszystkie słowa zaczynające się na literę D w danym module.
Wchodząc na stronę słownika z poniższego odnośnika, użytkownik zostanie przekierowany na moduł zawierający zasób słownictwa w module słownika polsko- teutońskiego. W każdej chwili można zmienić moduł.
Ogóle zasady wymowy:
Każdy z trzech dyftongów staramy się wymawiać, jak jednolite samogłoski:
ú [ʊɪ] - usta jak przy wymowie 'u', lecz wymawiamy 'i'
á [aɪ] - usta jak przy wymowie 'a', lecz wymawiamy 'i'
ó [ɔɪ] - usta jak przy wymowie 'o', lecz wymawiamy 'i'
Przy ogólnej wymowie samogłosek staramy się utworzyć w jamie ustnej większą przestrzeń rezonansową niż przy wymowie samogłosek polskich.
Dodatkowo:
Samogłoskę 'e' wymawiamy na końcach wyrazów jako [ə], nie jest to dźwięk polskiego 'e', lecz bardziej zbliżony do 'y'.
Przy wymowie spółgłosek większość zachowuje się w taki sam sposób, jak w języku polskim. oprócz 'h' oraz 'r'.
Spółgłoskę 'r' wmawiać możemy na dwa sposoby:
[ʁ] - jest to 'r' języczkowe, nie wymawiamy go tak, jak w języku polskim, czyli na przodzie języka, lecz staramy się wydobyć wibracje z tyłu. Ten rodzaj dźwięku występuje w rdzeniach słów.
[ɐ] - jest to de facto samogłoska, oznaczająca rozluźnienie mięśni podczas artykulacji. Występuje na końcach wyrazów, bądź prefiksów typu ver-, er-, tser-. Wymową przypomina dźwięk pomiędzy 'a' oraz 'e'. Dopuszcza się wymowę niedokończonego 'a'.
Spółgłoskę 'h' również możemy wymawiać na dwa sposoby:
[x] - jest to 'h' podobne do polskiego, występuje po samogłoskach: a, u, o
[ç] - język bardziej przylega do podniebienia niż jest to w przypadku [x]. Puszczony prąd powietrza w taki układzie język- podniebienie daje dźwięk [ç], występuje po samogłoskach: i, e
š [ʃ] - jak polskie 'sz'
SŁOWNIK POLSKO- TEUTOŃSKI / ÚR POLNIŠ- TEUTONIŠ ŠPRAKBOK
W załączniku poniżej znajduje się opis gramatyki języka teutońskiego oraz podręcznik do samodzielnej nauki.
Wszelkie prośby, uwagi oraz komentarze proszę przesyłać Pocztą Konną do Lorda Lingwisty
Zatwierdzone i zaktualizowane dn. 22 maja A.D. 2015
/-/ Vladimir Ivanovitsš ik Lihtenštán
Lord Lingwista
/-/ Vladimir Ivanovitsš ik Lihtenštán
Lord Lingwista
